W tym tygodniu w Anime-Ach, cóż, inny świat i w ogóle

.w tym tygodniu-w-anime table.participants td { text-align: center; grubość czcionki: pogrubiona; rozmiar czcionki: 13px; szerokość: 20% }.tabela-tygodnia-w-anime.uczestnicy img { display:block; szerokość: 100%; wysokość: automatyczna; }.ten-tydzień-w-anime.left.ten-tydzień-w-anime.ten-tydzień-w-anime.right.ten-tydzień-w-anime.mobile-mode-1.ten-tydzień-w-anime.left,.mobile-mode-1.ten-tydzień-w-anime.ten-tydzień-w-anime.left.img,.w tym tygodniu w anime.right.img,.ten-tydzień-w-anime.left.img img,.ten-tydzień-w-anime.right.img img { szerokość: 400px; maksymalna szerokość: 100%; wysokość: automatyczna; }

Chris i Coop przeglądają ofertę isekai w tym sezonie. Czekaj, czy niektóre z tych programów próbują zrobić coś innego?

Zastrzeżenie: poglądy i opinie wyrażone przez uczestników tego chatloga nie są poglądami Anime News Network.
Ostrzeżenie o spoilerze dotyczącym dyskusji na temat nadchodzącej serii.

Crunchyroll transmituje strumieniowo wszystkie tytuły wymienione w tej kolumnie z wyjątkiem Dusk Beyond the End of the World, który transmituje na HIDIVE.

Chris
Coop, znowu ten sam raz. Co trzy miesiące kierownictwo zadaje nam konkretne pytanie:

© Odpowiadam co trzy miesiące jakaś odmiana „Jestem bardzo zmęczony”. Coop
Och, bardzo zmęczony, Chris… Gdyby moje ogólne odczucia co do tego sezonu Isekai i seriali sąsiadujących z Isekaiem miałyby tytuł, brzmiałby on: Wpadłem w rutynę Fabuła: Redaktor, który rozumie, dlaczego ludzie lubią te rzeczy, ale widział to wszystko na śmierć!

Czy uważasz, że potrzebny jest kolejny wykrzyknik lub dwa? Co najmniej tyle, ile wynosi przeciętny tytuł odcinka bitwy shonen.

To okrutna ironia losu. Ci, którzy to robią, najwyraźniej lubią patrzeć, jak przez to przebrniemy, stąd popyt na nasz sezonowy szwedzki stół isekai. Poza tym sama ilość rzeczy, przez które przeszliśmy w tym momencie, oznacza, że krytyczne zmęczenie czyni nas bardziej… reakcyjnymi na powtarzające się tropy i natury isekai. Widzę arkusz statystyk i oczy mi się szklą; to mimowolne.

Kolejną ironią jest to, że sam gatunek isekai wydaje się obecnie nieco zgodny? W tym sezonie nie brakuje nowych seriali w tym gatunku, ale co może być zaskakujące, bardzo niewiele z nich to dokładnie te proste fantazje, z którymi zacząłem się kojarzyć. Są tu nawet całkiem intrygujące zakręty! Nie oznacza to, że wszystkie są wyjątkowe, po prostu nawet te średnie są co najmniej średnie w nieco nowy, umiarkowanie interesujący sposób. Jest to tym bardziej nieoczekiwane, że zaczęliśmy już przyglądać się sezonowi obrazom z Przygody zbieracza w Isekai, ponieważ serial jest doskonałym, podstawowym przykładem gatunku i jego tropów.

Chcę, żebyście wszyscy zrozumieli, że kiedy mówię, że ogólnie nienawidzę isekai, mam na myśli ten program.

Boskie wezwanie na spotkanie z kartami postaci przed sekai, wspomniane wyskakujące ekrany, podpowiedzi dotyczące mrocznych sekretów naszego bohatera, zaklęcia oczyszczające ciało, urocze pomocniki, cienkie jak papier aluzje do Dragon Quest… To nic nowego.

Ten mały człowieczek jest z pewnością uroczy, ale widziałem skreślone pola narracyjne w wielu lekkich powieściach. Gatherer’s Adventure udowadnia, że jest idealnie kromulentnym „jednym z tych” dla widzów, którzy postrzegają to jako wymienny szum tła, ale ja wolę spędzać swój prywatny czas na innych tytułach. Nie wiem, czy potrafię być na tyle miłosierny, żeby nazwać tego kromulentnym; po prostu nic w tym nie ma. Elementem wyróżniającym jest zdolność MC do zbierania materiałów i jest ona traktowana jako super-niesamowita, fajna moc fantasy, ponieważ to jest mechanika gry wideo, wokół której autor zdecydował się ją stworzyć.

Tak jak powiedziałeś, to jest podstawa gatunku isekai i dlatego tak ciężko wzdycham za każdym razem, gdy któryś z nich pojawia się w sezonie premierowym. Pragnę zaangażowania i tarć w mojej fikcji, więc obserwowanie, jak ktoś z domyślnymi ustawieniami tworzenia postaci lunatykuje po świecie gry w trybie łatwym, nie robi na mnie żadnego wrażenia. Problem polega na tym, że zazwyczaj w sezonie pojawia się wiele seriali, takich jak Gatherer’s Adventure! Są tam bazgroły Yeppera. W czasie, gdy redagowałem serię lekkich powieści i korygowałem wiele innych, bardzo trudno mi nie postrzegać tych prac jako po prostu – pracy. Jeśli nad czymś pracuję, chcę dać z siebie wszystko, aby była to wspaniała przygoda z czytaniem po angielsku – niezależnie od moich osobistych odczuć co do materiału. W końcu wszystko jest czyjąś ulubioną rzeczą. To się zmienia, kiedy zakładam kapelusz krytyka, ale moje profesjonalne spostrzeżenia dotyczące isekai (lub litRPG?) pozostają pod spodem.

Jeśli zastanawiasz się, dlaczego moje napisy wyglądają nieco dziwnie (pomijając niedawne problemy z napisami w Crunchyroll), oglądałem te programy z dubbingiem, gdy tylko było to możliwe. W rezultacie ogólnie rzecz biorąc, stałem się bardziej charytatywny w stosunku do tytułu. Dzięki dubbingowi mogłem zrozumieć proces decyzyjny autora ADR podczas lokalizowania tych historii na język angielski. W większości przypadków ekipa trzymała się ducha oryginalnego scenariusza, czasami wprowadzając rozsądne ulepszenia wersów lub przeredagowania. Chociaż jestem zdumiony faktem, że Crunchyroll regularnie zadaje sobie trud kopiowania takich rzeczy z bardziej interesujących tytułów, rozumiem przyjmowanie wszelkich uderzeń, gdzie tylko się da. Jedynym smakiem, jaki ma poza tym Gatherer’s Adventure, jest dziwny szczegół, w którym jego MC jest wyższy niż przeciętnie.

A skoro już mowa o uderzeniach, co czujesz w związku ze Scarlet? Nie, nie ta Scarlet. Ta Szkarłatna.

Widzisz, teraz jesteśmy w komplecie przeciwne terytorium, jeśli chodzi o jakość, jeśli chodzi o isekai. Czy mogę poprosić o jeszcze jedną rzecz? był niesamowitym prawym hakiem, który zachwycił mnie, kiedy złapałem premierę na początku sezonu. Duża w tym zasługa naszej Scarlet, która w ostatniej chwili została pretendentką do tytułu Postaci Roku.

Nigdy w swoim życiu nie zrobiła nic złego życie. Wiem o tym i kocham ją. Scarlet jest doskonałym przykładem świetnej głównej lub fajnej postaci, podnoszącej na duchu coś, co mogłoby być dość przeciętną fabułą. Jestem podekscytowany, że zespół Final Thing zdaje się dostrzegać ten fakt, ponieważ Scarlet absolutnie przykuwa uwagę widza (i budżet produkcji), ilekroć pojawia się na ekranie. Nie szkodzi, że Morgan Lauré zabija tę rolę w roli Scarlet – fantastycznie radzi sobie z równoważeniem zimnego stosowania przyzwoitości przez księżniczkę ponczu z jej palącym pragnieniem skopania tyłków i żucia gumy balonowej.

To świetny przykład połączenia wyjątkowy atut serialu i atrakcyjny główny bohater w jedną całość – platoniczne przeciwieństwo czegoś w rodzaju Gatherer’s Adventure, w którym występuje typowy Melvin z nieciekawymi zdolnościami. Oglądałem książąt pokładu Scarlet z jej książętami na pokładzie, niezależnie od tego, czy Final Thing był isekai, czy nie.

A to okazuje się ważne, ponieważ użycie konfiguracji isekai w tym anime jest nie tylko wyjątkowe w porównaniu z bardziej standardowymi pozycjami w tym gatunku, ale nawet nie mówi widzom, że jest to isekai przez większość pierwszych czterech odcinków!

Na wypadek, gdyby ktoś z Was tego nie zrobił nadrobiłem zaległości i zastanawiałem się, dlaczego w ogóle rozmawiamy o tym programie. Jako część kilku seriali z dubbingiem, Final Thing jest moim ulubionym. Lauré jest nie tylko znakomita, ale scenariusz jest dość liberalny, jeśli chodzi o uderzenia – szczególnie w przypadku dialogów Scarlet i Juliusa (w tej roli Reagan Murdock). Jak wspomniałem wcześniej, widziałem, jak niektórzy mówili „to trochę za dużo”, ale uważam, że te wybory całkiem dobrze pasują do postaci i ich relacji. Na przykład ten moment ma świetne napisy, ale po angielsku prawie mnie przewrócił.

Jest w tym tyle osobowości! To serial, który nie byłby tak zabawny, jak jest, gdyby nie sprawiał wrażenia, że bawi się sam w sobie. Właśnie dlatego byłbym skłonny polubić tę serię jako serię isekai, nawet jeśli to najnowsze odkrycie nie wzbudziło mojej sympatii, sprawiając wrażenie, jakby jej bohaterka miała stawić czoła odrodzonemu frajerowi, który jest tutaj, aby uczynić ten fantastyczny świat swoim placem zabaw. Stawia go w towarzystwie Kata i Her Way of Life, kolejnego zwycięzcy gatunku, który dokonał tego poprzez subwersję.

Ciekawi mnie, co Nawiasem mówiąc, pełna oferta Terenezzy jest taka. Wydaje się okropna w naprawdę zabawny sposób. Seria isekai, w której nieprzystosowany ziemniaczany kun tygodnia jest aktywnie przeciwstawiany nie bez powodu? W porządku, podoba mi się ten dźwięk.

Jedna ostatnia rzecz aktywnie się ukrywa jego status isekai przez dłuższy czas świadczy o ogólnym poczuciu sprzeciwu, które my i wielu innych możemy obecnie odczuwać w związku z tym gatunkiem. I muszę się zastanowić, czy to uczucie wpłynęło na inny niekonwencjonalny wybór w przypadku innego serialu w tym sezonie, w Fated Magical Princess: Who Made Me a Princess.

Podobnie jak w przypadku One Final Thing, niektórzy widzowie anime mogą zastanawiać się, dlaczego omawiamy ten film. Cóż, choć Przeznaczona Magiczna Księżniczka nie jest isekai… kiedyś nim była! Dowiedziawszy się o tej twórczej decyzji zarówno od Ciebie, jak i Rebeki, zacząłem się zastanawiać, czy komitety nie zaczynają odchodzić od tej decyzji, ponieważ już zauważyły, że studnia jest sucha. Oczywiście historie publikowane codziennie w miejscach takich jak Narou nie mają końca, ale większość tych prac prawdopodobnie ma w sobie coś niedobrego. Jak Miles zauważył jakiś czas temu, są to tanie i dochodowe seriale, ale to się zmieni, gdy oczy zaczną się wahać.

Myśląc o sukcesie prostych fantasy, takich jak Frieren i Delicious in Dungeon, warto odtworzyć te historie w adaptacji. Z drugiej strony nie pomaga to serialom takim jak Bohater bez klasy, Backwater Dungeon i Banished Court Magician zamącić wody, będąc tym, czego większość czytelników doświadczyłaby w lekkiej powieści, ale bez „innego świata” dodanego do mieszanki.

To dlatego popularność takich terminów jak „Narou-kei” i „LitRPG” zaczęła się rozpowszechniać jako wyróżnik. Jednak dla mnie jest to jedno i sądzę, że podobnie jest w przypadku znacznej większości widzów.

Zdecydowanie dążą do tych samych klimatów, z odrzuconą nerdą obezwładnioną fantazją o spełnieniu życzeń, powiedzmy, Backstabbing in a Backwater Dungeon, uderzającą w te same noty, co każda seria, w której wspomniany kujon jest prawdziwym wskrzeszonym kujonem z prawdziwego świata. Niektóre z nich nadal mają arkusze statystyk!

©明鏡シスイ・ホビージャパン/無限ガチャ製作委員会

Nawet po wyrzeźbieniu elementów isekai, Fated Magical Princess nadal gra na tych tego samego rodzaju uprawnienia. Zaangażowanie Athy w jej świat nadal opiera się na tym, że posiadała z góry określoną wiedzę na temat swojej historii, niezależnie od tego, czy zdobyła ją dzięki znajomości jej najpierw w formie fikcyjnej. Tylko w wersji anime jest dziwnie świadomym dzieckiem, które nie ma wielu wyjaśnień.

Poza tym doceniam faktyczną konieczność stosowania mechaniki isekai, jeśli masz zamiar opowiadać tego rodzaju historie. Albo przynajmniej pomyśl, że powinni lepiej je papierować, jeśli zamierzają je akcyzować. Ciekaw jestem, co Rebecca na ten temat myśli, kiedy już się zakończy. Nie przepadam za widokiem niemowląt i małych dzieci w niebezpieczeństwie, więc ten element natychmiast mnie odepchnął. Jednak Fated Princess jest często uroczym i całkiem ładnym serialem. I przyznam, że miło było zobaczyć, jak Athy atakuje pokojówkę, która chce sprawić kłopoty w pałacu.

Ale wcześniej muszę przestać pisać „Anthy” zamiast „Athy”. To zła, tragiczna opowieść o księżniczce.

Wiem, że reinkarnacja nikczemności wyrosła głównie z gatunku gier otome i wpisów takich jak Angelique, ale zastanawiam się, ile z tego zostało również poinformowane przez wspomniane tragiczne księżniczki twojej ukochanej Uteny. One Final Thing i Fated Magical Princess nie są nawet jedynymi, które w tym sezonie krążą wokół tego gatunku, chociaż Mroczna historia odrodzonej nikczemności to ta, która nie zaciemnia ani nie odrzuca struktury w jakiś znaczący sposób.

©冬夏アキハル・白泉社／「転生悪女の黒歴史」製作委員会

Ten zasadniczo odtwarza hity dla nikczemności isekai, w podobny sposób jak w przypadku Gatherer’s Adventure dla waniliowego dudebro isekai. Nawet Truck-kun wpada, żeby się przywitać.

Na razie widzimy go po raz pierwszy! Zacząłem się martwić, że to odrzucenie Isekaia mogło oznaczać, że został wypuszczony.

A skoro mowa o maszynach krytycznych dla anime, mój mózg natychmiast trafił w to miejsce, gdy Iana i jej lokaj zaczęli rozmawiać o „Mrocznej historii”. [treść osadzona] Nie, naprawdę.

Czy wyprawa na Księżyc liczy się jako isekai? Lepiej się tym teraz nie przejmować.

Świat poświęcony bieganiu antropomorficznych dziewcząt-koników jest technicznie „innym światem”, ale tak, nie dzielmy włosa na czworo. Poza tym, ponieważ nie sądzę, że serial podał nam jeszcze stare imię Iany, chciałbym wierzyć, że jest to „Yoshiyuki Tomino”.

Najwyraźniej miała trochę dziwne podejście do kobiet w powieści, którą napisała, więc jest to możliwe.

©冬夏アキハル・白泉社／「転生悪女の黒歴史」製作委員会

Nie chcę być zbyt surowy w kwestii Mrocznej Historii. Gra opiera się na podstawach, ale tak naprawdę ma już konflikt i znaczący rozmach w swojej fabule, czego więcej nie mogłem powiedzieć o Gatherer’s Adventure. Iana jest wystarczająco zabawnym, małym gremlinem i jestem tu, by obejrzeć każdą serię tego typu, która faktycznie uwzględnia, jaka była jej główna bohaterka przed reinkarnacją.

©冬夏アキハル・白泉社／「転生悪女の黒歴史」製作委員会

Ale biorąc pod uwagę często wspominane nasycenie, nie będzie się to specjalnie wyróżniać na tle innych jak Jedna Ostatnia Rzecz. Na pewno jest tu źródło dobrej zabawy. Podoba mi się pomysł bycia uwięzionym w stosie opowiadań, które napisałeś jeszcze w szkole średniej, i próbowania zapamiętania, co się w nich wydarzyło, aby przetrwać. Tak jak powiedziałeś, nieco więcej uwagi poświęcono roli Iany w tym świecie, zarówno jako osoby z zewnątrz, jak i jego twórcy.

Nie jest to nic szczególnego, ale może bardziej niż inne utkwić w tłumie obserwującym tło.

Na tej samej fali premiera drugiego sezonu „Gotowanie przy ognisku w innym świecie z moją absurdalną umiejętnością” była dziwnie relaksująca. To nie jest DinD, ale rozumiem, dlaczego dostał zielone światło, aby kontynuować. Szybko okazuje się, że ten koleś pochodzi z innego świata, ale on po prostu spędza czas i gotuje ze swoimi bestialskimi kumplami. Tak naprawdę nie próbuje być niczym więcej i doceniam to.

Umiejętności

Jestem szczerze zaskoczony, jak łatwo było mi wślizgnąć się w ten odcinek, mimo że wcześniej nie miałem zielonego pojęcia o serialu. Pamiętam, jak oglądałem kiedyś premierę Campfire Cooking S1 i nie zwracałem na to uwagi. W przypadku wszystkich anime isekai, w których wydaje się, że nic się nie dzieje, przynajmniej uczciwe jest sprawienie, aby ten rodzaj chłodu był czymś charakterystycznym. Daj mi serial, który celowo relaksuje, a nie niezamierzoną pomoc w zasypianiu każdego dnia.

To kolejne miejsce, w którym zastanawiam się, czy wahadło w trendzie isekai wpływa na to, które programy mają kolejną szansę. Kolejna powracająca postać, Kakuriyo – Bed & Breakfast for Spirits – pochodzi z 2018 roku i właściwie wydaje się jeszcze starsza, ponieważ bardziej przylega do „klasycznego” schematu isekai (zanim w ogóle to tak nazwaliśmy) głównej bohaterki, która trafia do świata fantasy i szuka drogi powrotnej. Zwykle spotyka po drodze uroczego chłopca albo dwanaście.

Podobnie jak Ty i Campfire Cooking, udało mi się wślizgnąć do sprawdzenia tego, nie mając doświadczenia z poprzedniego sezonu. Choć sam program uwzględnia długą przerwę i podsumowanie, zdecydowanie pomogło w zaaklimatyzowaniu się w intrygujących godzinach pracy restauracji. Wydaje się to całkiem miłe!

Nie szkodzi, że oboje programy oferują dobrze wyglądające jedzenie!

Koncentracja na jedzeniu oto coś, co sprawia, że większość widzów natychmiast rozpoznaje te seriale. Niezależnie od świata, z którego pochodzimy, jedzenie zawsze zbliża ludzi – nawet jeśli są to starożytne duchy lub bestie. Poza tym… ZOBACZ TO JAJKO.

Włóż więcej wysiłku animując to jajko niż w Gatherer’s Adventure w dwóch odcinkach.

Wiem, że często zaglądam do Gatherera w tej kolumnie, ale coś tam mówi, że to jedyny isekai w tym sezonie, który wydaje się wystarczająco jednorazowy, aby znieść takie nadużycia. Nawet niektóre inne, pozornie bardziej konwencjonalne wpisy mają przynajmniej trochę więcej sosu, niż się spodziewałem.

©赤井まつり・オーバーラップ/暗殺者のステータスが勇者よりも強い製作委員会

Oczywiście, że lubię mój status zabójcy Przekracza starty Bohatera z tak bezpośrednim objaśnieniem, że otworzyłem z nim całą kolumnę i zawiera mnóstwo tych samych nakrętek i śrub, w tym tytuł, głównego bohatera odwracającego aktywa i cholerne arkusze statystyk. Ale szybko wyróżnia się świadomością, że jego wymyślone założenie nie może być takie, jak się wydaje, i wykorzystuje to jako intrygę w swoim otoczeniu.

©赤井まつり・オーバーラップ/暗殺者のステータスが勇者よりも強い製作委員会

Także: zadziwiająco przystojny bishonen, który wygląda, jakby nadepnął z zupełnie innej epoki. Jestem pewien, że w innym życiu zostałby zaprojektowany przez Nobuteru Yūkiego.

Zabójca Oczywiście może nie będzie przełomem, ale z tego modelu emanuje pewność siebie dzięki solidnemu projektowi i pracy produkcyjnej. Projekt postaci i rekwizytów jest ZNACZNIE bardziej ambitny w porównaniu z podobnymi serialami. Tak, to dość wydeptana historia, ale mimo to serial robi wszystko, co w jego mocy, aby się wyróżnić.

Jak niektórzy przyzwoici isekai w „standardowej” formie, którą widziałem przez lata, np. The Wrong Way to Use Healing Magic, Assassin Oczywiście pokazuje siłę prostych kompetencji rekompensujących mniejszą oryginalność.

© Porównaj to z czymś w rodzaju taty jest Bohaterem, Mama jest Duchem, ja jestem Reincarnator, który ma dość wyjątkową konfigurację, ale wykonanie w większości jest przeciętne w porównaniu z tym, co do tej pory oglądałem.

©松浦・keepout／父は英雄、母は精霊、娘の私は転生者。製作委員会

Możesz także zobaczyć, że ten film ma nowe złe napisy Crunchyroll, gdy Obserwowałem to, nie pomagając w tej sprawie. Obejrzałam to już po naprawie, więc pewnie nie zmieniłoby to zbytnio moich przemyśleń. Najważniejszy wniosek, jaki wyciągnąłem z tego filmu, to to, że rodzice Ellen wyglądają na zbyt młodo. Cholera, tata Athy w Fated Magical Princess wygląda na zbyt młodo.

Czy czasami miałaś wrażenie, że Ellen wychowywała swoich rodziców (zwłaszcza tatę) ze względu na doświadczenia z poprzedniego życia? Osobiście nie jestem wielkim fanem tego tropu.

to duch, ja jestem reinkarnatorem.

Nie pomaga to, że to naprawdę jedyne miejsce, w którym Tata jest Bohaterem, w którym użył elementu reinkarnacji. Wiem, że mam tylko kilka odcinków, ale wydaje mi się, że to serial, który jak dotąd wykorzystuje tylko jedną trzecią swojego tytułowego założenia, i jest w tym niezręczny i przeciętny.

But this is what I’m talking about when I say it’s kinda nice that even a mediocre isekai is mediocre in new, unique ways. I can’t even criticize Rovel for having the generic fantasy-dude character design; it’s a huge relief! Rolling on from trios to quartets, I hear the kids like themselves that third season of Isekai Quartet.

I saw the first two seasons of Overlord ages ago, so this one flew over my head to a degree. [embedded content] Carnival Phantasm might be my closest point of comparison based on these opening episodes of Quartet. Same, and I did Carnival Phantasm where it’s just going to baffle anybody who doesn’t know what a Nrvnqsr Chaos is. That makes Isekai Quartet emblematic of the divide between critics and audiences when it comes to isekai. This is a third season of a half-length crossover gag series, yet it still got voted in for Daily Streaming reviews, presumably by the same public that enjoys watching us bang our heads against the isekai brick wall here every season.

Presumably, like Carnival Phantasm is to me, Isekai Quartet is funny as hell to anyone immersed enough in this genre, but this was all basically nonsense to me. Even the jokes were too many layers deep to elicit a reaction, since I haven’t got a clue about the characters it’s playing on.

That’s not entirely true. The ones I was actually familiar with were from Cautious Hero: The Hero Is Overpowered but Overly Cautious, and it was pretty funny that these characters just exited the show before the OP rolled. Salient commentary on the disposable, so-last-season nature of so many of these series.

My first thought was,”Wow, there sure are a lot of moody guys with shaggy haircuts who love wearing purple, black, and gold.”

If this series actually calls attention to how cookie-cutter so many of these protags are, that would be a gag I appreciate.

I should stress for fans that I really do not quarrel with Isekai Quartet. It’s just so far outside my wheelhouse that I can’t ship any packages to it without incurring hefty tariffs nowadays. Lelouch sure left an impression on young authors in the process of coming up with their own brooding MCs, didn’t he?

I’ll still take them over all the Temu Kiritos roaming around.

Better than that, just have your isekai guy forcefem himself on his way to the other world. It’s funny, I mentioned Overlord earlier, A Wild Last Boss Appeared! feels very”what if become booba instead of skelington?”

For my part, I was immediately wondering if this was just a trans take on my beloved How NOT to Summon a Demon Lord.

I can see that too. It’s mostly the”MMO oldhead gets dragged into the game as a great evil and their almost-forgotten NPC becomes real”setup that had me drawing Overlord comparisons. However, our Wild Boss’s NPC friend isn’t as bone happy as Albedo.

I haven’t seen Overlord myself, so I had a fresh laugh when the deal with Dina was revealed. She’s funny, and I’m down for any take on the”NPC who exposits for the benefit of the lead and the audience”that has a modicum of fun with it.

That funny tone works with me so far, doing a decent job of playing up the dissonance between Lufas trying to find out what became of his/her old gaming buddies against the backdrop of them all being mythical, opposed figures in the official history of this world.

Using the ideas of multiplayer interactions and emergent in-game narratives, to me, that’s way more entertaining than min-maxing RPG stats to give oneself huge bonuses, as far as shows like this utilizing video game elements.

Plus, it’s got the genuine, bona fide, electrified mode of transport that put the likes of Brockway, Ogdenville, and North Havenbrook on the map. Who could say no to that?

I’d rather take a fantastical high-speed rail over the AI-pilled nonsense Dusk Beyond the End of the World is spouting in its prologue.

Any time you mention Robotech, you’re asking for trouble. Powinienem wiedzieć. You got Robotech in my Neuralink, which might be the most cursed combination of words anime has ever made me formulate.

I already ranted about Dusk Beyond’s galling AI dickriding in my Preview Guide entry, so I won’t petulantly rehash that here. For this discussion, it fills the slot for questioning what exactly”counts”as isekai. Waking up in a post-apocalyptic far-future version of your own home certainly fits the bill in some ways, but man, do I wish this anime were capitalizing on that mild novelty in any way that actually appealed to me.

Dusk Beyond’s got a solid central mystery to pull on. Akira wakes up centuries after being fatally injured to discover that the world’s fallen apart and there’s a cadre of androids who are dead ringers for his seemingly dead fiancée running around. The elements are all there, but nothing’s been capitalized upon just yet.

Yogure’s been holding up my interest as the main enigma pulling Akira along. Aside from rocking trans pride at all times on her earrings, she gives the series a bit of kick it needs—with action that actually feels like it has an impact when compared to some of the other titles we’ve looked at.

The action looked good when it got going in the second episode. I will give the show that.

I would be remiss if I didn’t note that said fiancée/android-basis was also Akira’s adopted sister, and apart from confirming that I will never escape the incest pit after the beginning of this year, maybe the current iteration of that arrangement can do more with that dynamic than the prologue did. Aside from its strange, curved monitor presentation, the first episode reminded me quite a bit of The Witch from Mercury’s own prologue. Both try to set up plot threads for their series to follow, but it’s left up to the viewer to decide how much that exactly helped or hindered the proceedings. I’d say”hindered”in the case of Dusk Beyond.

The first proper episode of Akira in the future has enough runway to explore its plot without being dragged down by all of the prologue’s baggage.

I’m pretty sure that Yogure is just his fiancée in a robot body, and she’s not telling him for some arbitrary reason. I had a bet that the real Towasa was still alive somehow and maybe, like, the main Overlord orchestrating this hilariously on-the-nose dystopia, but I don’t know how much interest I have in continuing to follow it and find out.

At least I disliked it in different ways than I usually dislike regular-ass isekai!

It got me with a cool robot girl and some interesting ideas, but I’m not sure I’d keep it up with it either. The woefully naive AI evangelizing isn’t something I need in my cartoons when it’s eroding so many elements of our real lives. And slave tropes. For the love of god, stop it with that shit.

Whether it’s”technically”isekai or not, anime like this can always do with more characters like Scarlet punching out slavers.

Amen to that, brother.

Still, while they aren’t all knockouts, I have to admit that several of the new isekai this season got me interested in them on their own terms. Now, that was part of it because my own weariness with the genre meant I could appreciate productions that stepped back or obfuscated the actual isekai elements. But if it at last signals a shift in this omnipresent trend, I’ll take it alongside cool cartoons about a lady who hits hard.

In addition to your isekai of choice, check out something you’re unfamiliar with. I understand the need for a comforting, familiar story that won’t exactly challenge or leave an impact on its viewers. After all, we all need our small comforts where we can find them these days. However, it gets rather exhausting after a while to watch near-verbatim spins on similar stories. Don’t get me wrong, I don’t mind when a story takes notes from one of the greats, but sometimes it’s got to be a bit more than just that. I think that’s probably why, out of this bunch, I gravitated toward our punch princess, robot girl, and cooking guy the most. All three are dealing in familiar territory to a degree, but that’s not their only trick. You must seek out things that feel different, or you’ll end up getting hit by mediocrity. To put it another way: vibe shift, or get vibe checked.

W tym tygodniu w Anime-Ach, cóż, inny świat i w ogóle

Published by All Things Anime on October 23, 2025

Anime News

Gra Danganronpa 2×2 zmienia aktora głosowego Monokumy

Anime News

Serial aktorski oparty na Webtoon Wymarzone życie pana Kima zadebiutuje w serwisie Netflix 25 października

Anime News

Gnozja – odcinek 3

W tym tygodniu w Anime-Ach, cóż, inny świat i w ogóle

Published by All Things Anime on October 23, 2025

Related Posts

Anime News

Gra Danganronpa 2×2 zmienia aktora głosowego Monokumy

Anime News

Serial aktorski oparty na Webtoon Wymarzone życie pana Kima zadebiutuje w serwisie Netflix 25 października

Anime News

Gnozja – odcinek 3