การเดินทางของฉันสู่การทบทวนมังงะของเธอ

มีการกล่าวเท็จมากมายเกี่ยวกับความหมายของการเป็นบุคคลข้ามเพศ มีกลวิธีสร้างความหวาดกลัวมากมายที่ใช้โดยผู้ที่กลัวผู้ที่มีความแตกต่าง สิ่งสำคัญคือต้องเน้นย้ำเรื่องราวที่มีเสียงของตัวเองที่น่าเชื่อถือซึ่งตีพิมพ์ My Journey to Her โดย Yūna Hirasawa ก็เป็นหนังสือเล่มหนึ่งเช่นกัน มังงะอัตชีวประวัติเล่มเดียวของ Hirasawa พูดถึงการตัดสินใจของเธอที่จะเข้ารับการผ่าตัดก้นเพื่อยืนยันเพศในประเทศไทย พูดคุยอย่างตรงไปตรงมาเกี่ยวกับขั้นตอนที่เธอทำ ขั้นตอนต่างๆ ด้วยตนเอง และห่วงที่เธอต้องกระโดดผ่านเพื่อให้เพศของเธอได้รับการยอมรับตามกฎหมายเมื่อเธอกลับบ้าน ญี่ปุ่น

ถ้าฟังดูเยอะก็ใช่เลย ข้อเท็จจริงที่ว่าฮิราซาวะต้องผ่านประสบการณ์อันเลวร้ายนั้นไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ แต่จุดแข็งหลักของหนังสือเล่มนี้ก็คือ มันไม่เกี่ยวกับการหมกมุ่นอยู่กับความหลงไหล ฮิราซาวะยอมรับว่าสิ่งต่างๆ ไม่ใช่เรื่องง่ายเสมอไป แต่ท้ายที่สุดแล้ว เรื่องราวของเธอก็เป็นสิ่งหนึ่งที่ตอกย้ำว่าเธอเป็นใคร มันไม่เหมือนกับเรื่องเล่าอื่นๆ ที่คล้ายกัน มันไม่เกี่ยวกับความเจ็บปวด การเปิดเผยตัวตน หรืออาการกลัวคนข้ามเพศ ไม่ได้หมายความว่าสิ่งเหล่านั้นไม่มีอยู่จริง แต่ก็ไม่ใช่ประเด็น

อย่างที่บอกไปแล้วว่าหนังสือเล่มนี้อาจทำให้คุณดิ้นอย่างแน่นอน สิ่งหนึ่งที่ฉันชอบมากที่สุดก็คือความเปิดกว้างของฮิราซาวะเกี่ยวกับขั้นตอนการผ่าตัดของเธอ สำหรับเธอ การผ่าตัดก้นเป็นสิ่งที่จำเป็นสำหรับการเปลี่ยนแปลงเพศทางกฎหมายในญี่ปุ่นในขณะที่ตีพิมพ์หนังสือในปี 2559 ในเดือนกรกฎาคม ปี 2024 สิ่งต่างๆ อาจเริ่มมีการเปลี่ยนแปลงในด้านนั้น โดย ศาลในฮิโรชิมาตัดสินว่าการกำหนดให้ต้องผ่าตัดก้นอาจขัดต่อรัฐธรรมนูญ แต่ในปี 2559 เธอจำเป็นต้องมีรูปลักษณ์ที่สวยงามเหมือนช่องคลอด แม้ว่าฮิราซาวะจะเลือกใช้การผ่าตัดช่องคลอดซึ่งจะส่งผลให้ช่องคลอดทำงานได้ก็ตาม

อย่างที่คุณอาจเดาได้ กระบวนการ การเปลี่ยนองคชาตให้เป็นช่องคลอดนั้นเป็นเรื่องที่เข้มข้น ฮิราซาวะอธิบายโดยละเอียดโดยใช้ไส้กรอก เต้าหู้ และถุงเต้าหู้พร้อมไข่นกกระทาเพื่อเป็นตัวอย่าง (และน่าจะเกี่ยวข้องกับการให้คะแนน) เป็นเรื่องน่าทึ่งและเป็นเครื่องบ่งชี้ว่าการแพทย์แผนปัจจุบันก้าวหน้าไปได้ไกลเพียงใด โดยฮิราซาวะสามารถตัดสินใจได้ว่าต้องการศัลยกรรมตกแต่งช่องคลอดในรูปแบบใด และต้องการให้ช่องคลอดอยู่นานแค่ไหน (อย่าลืมว่าช่องคลอดคือด้านใน ส่วนด้านนอกคือริมฝีปาก โดยบริเวณทั้งหมดคือช่องคลอด) ทางเลือกของการผ่าตัดของฮิราซาวะคือการใช้ชิ้นส่วนของลำไส้เพื่อสร้างช่องคลอดที่สามารถหล่อลื่นได้เอง และความซื่อสัตย์ของเธอเกี่ยวกับสาเหตุ นี่เป็นสิ่งสำคัญสำหรับเธอซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของสิ่งที่ทำให้หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือที่ดี ฮิราซาวะไม่อายที่จะใช้คำพูดจริงๆ สำหรับส่วนต่างๆ ของร่างกาย แทนที่จะใช้ถ้อยคำสละสลวย และหากเธอใช้อาหารเพื่ออธิบาย มันก็เป็นเพียงผ้าคลุมที่บางที่สุดที่ปิดกั้นเซ็นเซอร์ เพื่อที่เธอจะสามารถอธิบายสิ่งต่างๆ ให้กับผู้อ่านของเธอได้อย่างเพียงพอ

ถึงแม้จะไม่ใช่ประเด็น แต่ก็มีเรื่องมากมายในการสนทนาของฮิราซาวะในช่วงสัปดาห์แรกๆ ของเธอในฐานะเจ้าของช่องคลอดที่อาจโดนใจผู้หญิงที่มีเพศสัมพันธ์ การดูแลภายหลังเกี่ยวข้องกับการขยายออก การสอดไม้เรียวเพื่อให้ช่องคลอดใหม่ (ซึ่งถือเป็นบาดแผลตามร่างกาย) ยังคงไม่เสียหาย ความเจ็บปวดที่ฮิราซาวะอธิบายฟังดูคุ้นเคยอย่างน่าสยดสยอง เช่น การตรวจแปปสเมียร์แย่มากหรือขั้นตอนทางนรีเวชใดๆ หากคุณมีแถบเยื่อพรหมจารีที่แน่นหรือภาวะเยื่อพรหมจารีอื่นๆ ซึ่งบางส่วนได้รับการรักษาด้วยการขยาย ฮิราซาวะยังอธิบายถึงปัญหาทางเดินปัสสาวะบางอย่างที่เธอประสบ ซึ่งอย่างน้อยอาจจะคุ้นเคยกับผู้หญิงที่มีอาการปัสสาวะไม่ออกหลังคลอดเล็กน้อย แม้ว่าสาเหตุจะไม่เหมือนกัน แต่ความรู้สึกไม่สบายก็คือ และสิ่งสำคัญคือต้องพูดถึงปัญหาเหล่านี้ ไม่ว่าคุณจะเป็นซิสหรือคนข้ามเพศ ไม่ใช่แค่ในทางการแพทย์เท่านั้น แต่เพราะมันช่วยให้ตระหนักว่าเราทุกคนเป็นเพียงผู้คนและ ร่างกายนั้นอาจดูแปลกและเจ็บปวดได้

สำหรับผู้อ่านบางคน ลักษณะการรุกรานที่แท้จริงของสิ่งที่ฮิราซาวะจำเป็นต้องเผชิญจึงจะได้รับการยอมรับตามกฎหมายว่าเป็นผู้หญิงจะทำให้รู้สึกไม่พอใจ เธอจำเป็นต้องได้รับการตรวจอวัยวะเพศหลายครั้ง ไม่ใช่ส่วนหนึ่งของการผ่าตัดจริง แต่เพื่อยืนยันว่าในความเป็นจริง เธอมีอวัยวะเพศหญิง เธอต้องได้รับการวินิจฉัยแยกจากกันถึง 2 ประการเกี่ยวกับความผิดปกติทางเพศ ซึ่งยังคง (ตามการเขียนหนังสือ) ที่มักเรียกกันว่าความผิดปกติทางเพศในญี่ปุ่น ซึ่งทำให้เกิดพยาธิสภาพของอัตลักษณ์ทางเพศ แม้ว่าทุกคนที่เธอพบในประเทศไทยจะสนับสนุนเธอ แต่เธอก็ตั้งข้อสังเกตสั้นๆ ว่าผู้คนในญี่ปุ่นไม่ได้เป็นเช่นนั้น แม้ว่าพี่น้องและพี่สะใภ้ของเธอจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อบอกให้เธอรู้ว่าพวกเขารักเธอและสนับสนุนการตัดสินใจของเธอ แม้ว่าฮิราซาวะจะชี้แจงประเด็นเหล่านี้ แต่เลือกที่จะมุ่งเน้นไปที่รายละเอียดทางคลินิกและความสุขของเธอกับทางเลือกของเธอแทน แต่สิ่งเหล่านี้ก็ยังคงปรากฏอยู่ในเนื้อหา สิ่งนี้ทำให้เธอถามในตอนท้ายของหนังสือว่าเพศคืออะไร และสงสัยว่าเหตุใดสังคมจึงให้ความสำคัญกับเรื่องนี้มาก โดยเฉพาะในแง่ไบนารี

ฉันรู้สึกว่านั่นคือสิ่งที่ฮิราซาวะต้องการให้เรานำมาจากหนังสือ แม้ว่าเธอจะมีค่าใช้จ่ายในการเดินทางไปประเทศไทยและทำหัตถการราคาแพง แต่ก็ไม่ใช่ทุกคนที่จะทำได้ เธอพอใจกับการตัดสินใจของเธอ แต่เธอก็สามารถทำได้ มีอยู่ช่วงหนึ่งพยาบาลในประเทศไทยที่เรียนภาษาญี่ปุ่นจากการดู One Piece และ The Seven Deadly Sins รู้สึกตกใจที่จะมีอคติต่อคนข้ามเพศในดินแดน Shounen Jump ซึ่งเรื่องราวของเธอเทียบได้กับความรักและมิตรภาพเหนือสิ่งอื่นใด. ฮิราซาวะไม่ค่อยรู้ว่าจะพูดอะไร (นอกจากจะตะลึง) แต่นั่นอาจเป็นประเด็นอีกครั้ง การตัดสินใจเหล่านี้ควรเป็นเรื่องส่วนตัวและไม่มีใครสนใจ แต่นั่นไม่ใช่โลกที่เราอาศัยอยู่ ฮิราซาวะสามารถทำสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเธอได้ แม้ว่าจะมีอุปสรรคขวางทางเธอก็ตาม คำถามที่เธอถามเราคือทุกคนจะโชคดีขนาดนี้หรือไม่