Nie jestem pewien, dlaczego w notatce wspomniano, że Akari zaprzyjaźnia się z mężem Ayano, ponieważ w tym tomie nie mają ze sobą żadnych interakcji. Dobrą wiadomością jest to, że trend mojej opinii o Wataru spadający z każdym tomem został zatrzymany; ponieważ nie może być niższa niż już. Jego matka też jest okropna. Wydostanie się z tego domu to najlepsza rzecz, jaką mogła zrobić Ayano. Jednak żal mi Eri; jak dotąd okazuje się, że jest jedynym przyzwoitym członkiem rodziny Wataru.
Chociaż Akari pojawia się tu i tam w tym tomie, ten koncentruje się głównie na Ayano. Wiele myśli o swojej przyszłości, ale jeden z jej kolegów zna kogoś, z kim może porozmawiać. Samo ujawnienie swoich uczuć jest prawdopodobnie dobrym pierwszym krokiem w tym kierunku.
Oprócz swojej przyszłości, Ayano ma również kilku uczniów, którzy przychodzą po jej pomoc. Ponownie, nic o związku między dwiema dziewczynami nie jest wyraźnie określone, ale dość łatwo jest wywnioskować, co się dzieje. W ten szczególny bałagan wplątany jest trzeci uczeń, a Ayano doskonale zna swoje odczucia w tej sprawie.
W tym momencie mam ochotę czytać „Mimo że jesteśmy dorośli” to niewiele więcej niż ćwicz we frustracji. Jest wielu okropnych ludzi podejmujących okropne decyzje. Na szczęście mamy postacie takie jak Eri, które dostarczają nam trochę dobrego, nawet jeśli mają własne kłopoty, aby przejść. surowy. Czasami te dramaty o jurijach potrafią przykuć moją uwagę swoimi historiami, a If I Could Reach You jest jednym z takich przykładów. Mimo to nawet chociaż we’re Adults nie robi tego za mnie.
