「対なるもの」 (Tanairu Mono)
„Para przeciwna”
Ogólnie rzecz biorąc, nie powinno się mieć zbytniej tolerancji dla historii rozwiązującej problemy przy użyciu magii.
Widzisz tego gościa, który pojawił się w tym odcinku? Jest on, praktycznie rzecz biorąc, czarodziejem. Jest w stanie zdobyć wszystko, co chcesz, za pomocą najbardziej tajemniczych środków. Jest w stanie to zrobić w zasadzie mniej więcej dzięki sztuczkom narracyjnym – uwierzymy w to tylko z powodu tajemnicy. My, jako publiczność anime, jesteśmy szkoleni, by wierzyć, że podejrzane postacie, które nie otwierają oczu, kryją wiele tajemnic i na pewno w ten sposób jest w stanie wykorzystać swój niemal nieograniczony ekwipunek. W rzeczywistości z chwilą, gdy spróbują ją wyjaśnić, tajemnica znika i prawdopodobnie zabrzmi to jak bzdury, tak wygodnie dla pisarzy, że nigdy nie będą musieli tego wyjaśniać i nigdy nie będą.
Szczerze mówiąc, jeśli oni po prostu używa tej magii, aby pominąć wszelkie pytania dotyczące logistyki, kto może ich winić? Jeśli chodzi o wojnę, najważniejsza jest logistyka, a opowieść o wojnie powinna dotyczyć tego, jak mała, rolna, feudalna domena, taka jak Ennakamuy, teraz odizolowana, jest w stanie zabezpieczyć wszystkie swoje wojenne zapasy. Ale logistyka jest nudna. Dlaczego więc _nie_ po prostu mieć czarodzieja fabuły, który rozwiąże problem z wyprzedzeniem, abyśmy mogli jak najszybciej wrócić do przemocy i rozlewu krwi?
Jednak bardziej agresywne jest to, gdy magia jest używana do rozwiązania problemu, który napisała sama historia w. W tym odcinku zatrucie Anju zostaje rozwiązane za pomocą nagłego panaceum, a ona jest już na nogach i prawie tak, jakby nigdy nie stanowiło to problemu. Staje się jasne, że trucizna miała tylko zatrzymać Anju zamrożoną w karbonicie, dopóki spisek nie będzie dobry i gotowy na jej ponowne przyjęcie.
Jedynym powodem, dla którego Utawarerumono może ujść na sucho jest to, że już to zrobiło. powiesił z góry te magiczne pomoce fabularne na kominku. Poprzednie części już ustanowiły spuściznę medyczną rodziny Kuona i podejrzanego kupca, więc te zmiany są teraz uzasadnione dzięki zapowiedziom. Ale – i nie znoszę wspominać o tym co tydzień – jeśli nie było cię tutaj w pierwszym akcie tej sagi, to oczywiście oddzwonienie nie zadziała.
Być może bardziej interesujące jest zatem to, że praca postaci, w szczególności centralny konflikt osobisty naszego protoganisty. Nieustanne oszustwo Haku z pewnością było źródłem pysznego niepokoju, ale z pewnością miało też miejsce, by pójść głębiej. Kierowanie armią przebraną za zaginionego mistrza, aby utrzymać morale i przywództwo, jest tropem tak starym jak zachodnia tradycja, ale to nie jest tak naprawdę osobiste, prawda? Nie, musi trafić bliżej domu, w tym odcinku dosłownie odwiedza zaskakująco skromną siedzibę Oshtora, aby okłamać swoją matkę. I tam, gdzie poprzednie oszustwo Haku zostało usprawiedliwione jako utylitarne, tym razem wydawało się, że jest zabarwione nutą okrucieństwa. Co jest świetne, bo więcej konfliktów! Właściwie ten konflikt powinien być mniej Haku, a więcej Nekone, prawda? To nie jest jego matka, to jej, a Haku nigdy nie byłby w stanie odegrać roli Oshtor bez jej umożliwienia. Uważam, że to ona naprawdę powinna być główną postacią tak długo, jak długo trwają w niej moralne rozterki.
Oczywiście nie można zaprzeczyć, że Haku jest tym, który nosi maskę i tym, który zbierze konsekwencje, jeśli się poślizgnie. I udawać, chociaż może, ale jeśli chodzi o zdolności fizyczne, nigdy tego nie zrobi. Co prowadzi do: klifu! Jest to coś, co może zrobić tylko seria anime, a gra nie miała, z oczywistych powodów, więc nawet dla kogoś w pełni rozpieszczonego muszę przyznać-jest to naprawdę ekscytujące.
