Anime NYC Guide to Working in the American Manga Przemysł

„Presents Yen Press: Praca w branży manga” obejmowała podobny grunt i podzielił panelistę (Mark de Vera), podczas gdy przeglądając różne role w wydawnictwie manga. Thomas McAllister wyjaśnił swoją pracę jako redaktor jako ostateczny arbiter tego, jak będzie wyglądać książka i oczekuje się, że będzie ekspertem w każdym tytule. Courtney McCutchen, asystent redaktora produkcji, zarządza harmonogramami i zapewnia wdrożenie edycji. Madelaine Norman jest starszym projektantem odpowiedzialnym za projektowanie i logo, pracując nad jak najlepiej dopasowanymi japońskimi wydaniami. Koordynator produkcji Yena, Kou Chen, nie mógł uczestniczyć, ale panel wyjaśnił, że jego praca koncentrowała się na komunikacji i przeniesieniu plików. De Vera rozmawiał ze stroną sprzedaży swojej pozycji sprzedaży i marketingu, obejmującą współpracę z dystrybutorami, zarządzanie zapasami i identyfikowanie prawdopodobnych hitów. Natomiast gospodarz panelu Ashley Spruill mówił o byciu menedżerem marketingowym i reklamowym pracującym nad promowaniem książek z mediami, wpływowymi i konwencjami, jednocześnie zajmując się komunikacją między działami.

McAllister mówi, że każde pisanie, od kampanii Dungeons and Dragons, po fan fiction po tezę Master, może być używane w aplikacjach do pracy redakcyjnej. McClutchen zalecił znajomość podręcznika stylu w Chicago. W przypadku miejsc pracy w sprzedaży De Vera powiedział, że znajomość Excel jest przydatna, oprócz doświadczenia detalicznego. W przypadku marketingu Spruill zauważył potrzebę zapoznania się z głównymi punktami prasowymi. Podczas pytań i odpowiedzi uczestnicy mieli pytania dotyczące innych miejsc pracy w branży, takich jak pozycje IT (Yen zatrudnia dla nich i prawie miał osobę IT na panelu), pisanie oryginalnej mangi (Yen nie wykonuje wielu projektów OEL), a rozpoczęcie nowych firm (de Vera rekomendowana rozmawiając z ludźmi z Denpa na ten temat).

Yen ”Inne panelu,„ projektuje dla cudownego świata Manga ”, skoncentrował się z pracami DENPA. De Vera moderowana i Norman uczestniczyła w panelu wraz z zastępcą dyrektora artystycznego Yen, Andy’ego Swift, młodszego projektantki Lilliana Checoo i asystentką projektowania marketingu Amy Chen. Ten panel zapewnił dogłębne spojrzenie na proces projektowania książek i towarzyszących im materiałów marketingowych. W przypadku regularnych tomów mangi złota zasada zawsze pasuje do oryginału tak blisko, jak to możliwe. Jednak tłumaczenie japońskiego tekstu na angielski oznacza, że ​​logo i pokrycia tylne wymagają kreatywności.

na podstawie briefu projektowego opisującego fabułę i odbiorców docelowych mangi, i obejmuje logo porównawcze, Norman będzie eksperymentować z różnymi czcionkami i projektami, zanim zaprezentuje około trzech wersji dla edytorów w celu podjęcia ostatecznej decyzji. Porównania briefów projektowych są zwykle z innej mangi, ale czasem inne źródła inspiracji-do literowania Gogogogo-Go-Ghost!, Plakat dla Superfly Film Blaxploitation. W przypadku zestawów pudełek i edycji specjalnych, które nie mają bezpośrednich japońskich odpowiedników do kopiowania, projektanci mogą uzyskać dodatkowe kreatywność-Swift zaprezentował różne szkice swojego pysznego zestawu w lochach (pierwotnie chciał, aby wydostał się z pudełka!).

viz.com/create , i przeprowadzają recenzje portfela na konwencjach. Oryginalność i warstwowe postacie to wielkie rzeczy, których szukają-„jeśli inspiruje Cię wiele rzeczy, które już tam istnieją i po prostu starają się zrobić takie rzeczy, jest to dość oczywiste dla większości czytelników”-a trwające oryginały wymagają wyższego standardu jakości niż jedno ujęcia. Dla twórców, którzy zastanawiają się, jak sprzedawać duże pomysły godne serii w jednym strzałku, Lau zaleca jako inspirację opowieści Eiichiro Odea, zebrane w Wanted! Eichiiro Oda przed jednym kawałkiem.

Publikacja OEL Manga w Japonii jest trudniejsza, ale Viz Original Devil’s Candy tak, więc jest to możliwe, nawet jeśli jest mało prawdopodobne. „Tworzenie linii w komiksach i mandze”, po raz drugi powracając do anime NYC, zaproponował rozmowę między autorów i artystów kolorowych pracujących obecnie w komiksach. Bria Strothers moderowała, zadając pytania Lucy Camacho (Heroes Circle, IDW’s Monster High), Wendy Xu (cząsteczka nieskończoności, Tidesong), Gigi Murakami (Uzastanie się, boisz się ciemności?: Sinister Sisters) i Tony Weaver Jr. (dziwak, Niezniszcz).

Paneliści dzielili się doświadczeniami zarówno w tradycyjnych przestrzeniach wydawniczych, jak i niezależnych. Camacho poszedł niezależnie od zeszłorocznego panelu, aby napisać Shojo, który zbyt wielu wydawców uważa „Niszę”-„Media dziewczyny też potrzebują miłości!” Powiedziała do oklasków. Kariera Murakami przeszła w przeciwnym kierunku, zamieniając swój niezależny projekt Resenter w jeden z pierwszych jednych ujęć. To doświadczenie było „co najmniej szalone”. Xu mówił o zmaganiu się z perfekcjonizmem, mówiąc: „Istnieje piękno, które można znaleźć w niedoskonałości”.

Weaver wziął inną hals niż inni panelystowie, podając swój „trzypominalny bootcamp” na końcu panelu-„Są dobrym gliną, jestem złym gliną”. Jego nacisk położono na upewnienie się, że masz biznesplan do pisania i wiesz, co chcesz osiągnąć, mówiąc: „Historie, które żyją, to historie, które zarabiają”. Możesz myśleć o swojej historii jako o swoim dziecku, ale „Gdyby był rodzic, który nie mógł sobie pozwolić na jedzenie dla twojego dziecka, powiedziałbyś, że to zły rodzic.”

Zaleca co tydzień wydawców, aby śledzić, co sprzedaje. Ponieważ walczy z wielozadaniowością, sprawia, że ​​pisanie pracy w pełnym wymiarze godzin. Podkreślił również, że życie w Nowym Jorku jest dużą zaletą publikowania: Ludzie w odległych lokalizacjach mogą próbować przesyłać historie: „Ale kiedy wszyscy redaktorzy w branży siedzą, aby zjeść śniadanie, nie będziesz tam.”

Kończąc tego „Bad Cop Bot Camp”, pozostawiłem mi mieszane uczucia. Rzeczą ze sztuką i kreatywnym pisaniem w epoce Internetu jest to, że istnieje znacznie więcej możliwości, aby zobaczyć niż zarabiać, więc pomysł, że należy nadać priorytet tym drugim, gdy nawet ten pierwszy jest wystarczająco trudny, wydaje się niewygodne, nawet jeśli jest to również zrozumiała perspektywa. Przynajmniej jasne jest, że każde rzemiosło wymaga praktyki, a cała ta praktyka pojawi się przed zyskiem. Znalezienie sukcesu tworzenia własnej mangi-jakkolwiek definiujesz „sukces”-jest polem konkurencyjnym, a ścieżka do tego sukcesu nie jest taka prosta.