Artistieke weergave van Tsukasa Hōjō
©Tsukasa Hōjō
Tsukasa Hōjō is een veelgeprezen mangaka met tientallen jaren ervaring in het schrijven en illustreren van talloze werken. Zijn series zijn geliefd over de hele wereld, waaronder gewaardeerde titels als Cat’s Eye, City Hunter en Angel Heart om er maar een paar te noemen. Met de recente release van de manga Cat’s Eye en City Hunter op de Amerikaanse markt, was Tsukasa Hōjō vriendelijk genoeg om inzicht te geven in zijn carrière, zijn werk en meer in dit interview met Anime News Network.
City Hunter en Cat’s Eye zijn beide langlopende en geliefde series, zowel in Japan als over de hele wereld. Wat heeft volgens jou bijgedragen aan hun aanvankelijke succes toen ze net begonnen?
Tsukasa HŌJŌ: Om eerlijk te zijn, als persoon die de serie heeft getekend, weet ik niet helemaal zeker waarom deze zo geliefd is gebleven. Het voelt niet echt (lacht). Beide waren echter series in Shonen-tijdschriften, dus het heeft geen zin om verfijnd te klinken. Ik heb ze getekend omdat het manga’s zijn die bedoeld zijn voor lezers om gewoon van te genieten-waar ze plezier in kunnen vinden als stukjes entertainment.
Voor Cat’s Eye waren er veel lezers die er meer van genoten als een romcom dan enig ander verhaal over diefstal. De karakterrelaties, de dynamiek van het bijna onthullen van je ware gevoelens, maar uiteindelijk niet, de gemengde gevoelens van van iemand houden maar hem haten-dit waren allemaal elementen die populair waren bij de vrouwelijke fans.
In mijn volgende werk, City Hunter, maakte ik van hoofdpersoon Ryo Saeba een pervers personage (mokkori-man), dus ik zette me schrap voor vrouwelijke fans die zich afkeerden, maar blijkbaar waren er eigenlijk meer vrouwelijke dan mannelijke fans. Ik herinner me zelfs dat de mannelijke fans tegen me zeiden: “Al dat mokkori-gedoe is beschamend, dus stop er alsjeblieft mee” (lacht). Ik was voortdurend verrast door de reacties van mijn lezers.
Wat zijn volgens jou de essentiële elementen van de verhalen van Cat’s Eye en City Hunter?
HŌJŌ: In de kern is er altijd een standpunt dat het entertainment is dat bedoeld is om eenvoudigweg van te genieten. Vooral in Cat’s Eye, waar ik de bedoeling had om de lezers een ‘glimp in volwassen romantiek’ te geven, aangezien ‘jij op een dag ook volwassen zou zijn’. Omdat de series in een Shonen-magazine stonden, tekende ik ze gericht op basisscholen, maar het leek erop dat ik de grootste reactie kreeg van middelbare scholieren.
Wat City Hunter betreft, liet ik alle leuke actie over aan de anime en films en maakte ik een duidelijke koerswijziging in de manga, waarbij ik de serie meer tekende als een verhaal tussen man en vrouw, met meer nadruk op interpersoonlijke relaties. Dat zou uiteindelijk de essentie van de serie kunnen zijn geweest.
Cat’s Eye manga deel 1Afbeelding met dank van Abrams Books
City Hunter deel 1Afbeelding met dank aan Abrams BooksCity Hunter en Cat’s Eye zijn door de jaren heen en tot op de dag van vandaag beide vele malen aangepast. Welke eigenschappen zorgen er volgens jou voor dat de serie zo aanpasbaar is?
HŌJŌ:Ik geloof dat de grootste reden is dat de kinderen die de serie destijds lazen, volwassen zijn geworden en zich nu in een positie bevinden waarin ze als makers kunnen creëren. Ik geloof dat er nog steeds mensen zijn die de series die ze vroeger lazen met hun eigen handen tot leven op het scherm willen brengen. Omdat ze allebei actiescènes hadden, denk ik dat het mogelijk is om meer beweging toe te voegen via geanimeerde beelden, en het leent zich goed voor muziek en geluidseffecten.
Wat hoop je voor een modern publiek dat nog nooit een van deze werken heeft gelezen, wat hoop je dat ze overbrengen op deze nieuwe lezers?
HŌJŌ: De kunststijl van onze generatie kan ouderwets overkomen in tegenstelling tot moderne anime en manga, en ik maak me meer zorgen of deze zal worden geaccepteerd. Hoewel ik sommige stemmen heb horen zeggen dat het een coole retro-uitstraling heeft (lacht).
Maar aangezien het manga was die ik tijdens mijn jeugd heb getekend, hoop ik dat je die rauwe, gepassioneerde energie kunt voelen, en gewoon kunt genieten van de serie zoals ze zijn. Kortom: “Heb alstublieft een open geest.” (lacht).
Wat heb je geleerd over je eigen creatieproces tijdens het maken van deze werken, dat de basis vormde voor je latere series?
HŌJŌ: Omdat zoveel werken werden aangepast in anime of drama’s, begon ik me af te vragen welke elementen niet geschikt waren voor een van beide media: elementen die uniek verbonden zijn met manga. Ik besloot de actie-sensatie aan de anime over te laten en de manga meer te richten op interpersoonlijke relaties.
Dat was ook het moment waarop ik de grenzen van de vrijheid in manga begon te verkennen en dat proces leidde ertoe dat ik Family Compo [F. COMPO], denkend:”Dit zou waarschijnlijk moeilijk zijn om er een anime of drama van te maken.”
Het maken van een werk volgens een wekelijks schema kan een uitdaging zijn, waardoor het moeilijk wordt om over het werk na te denken terwijl het gemaakt wordt. Zijn je gevoelens over City Hunter of Cat’s Eye veranderd in de jaren sinds ze zijn gepubliceerd?
HŌJŌ: Terugkijkend denk ik dat ik toen veel te onervaren was. Ik krijg de indruk dat ik dit allemaal heb kunnen tekenen omdat ik de jeugd aan mijn zijde had, en ik betwijfel of ik ooit nog zoiets zou kunnen tekenen nu mijn rationaliteit me altijd in de weg staat.
Maar ik denk ook dat dat het mogelijk maakte om die manga te tekenen, dus ik vind ze nu allebei nostalgisch, inclusief alle gedrevenheid en energie van toen. Zelfs voor de afbeeldingen van Ryo’s’mokkoris’heb ik echt alles uit de kast gehaald en gedacht:’Wauw, ik heb het echt goed gedaan'(lacht).
Personages uit Cat’s Eye en City Hunter zijn te zien in cross-overs naast andere titels zoals Lupin III en Yawara!. Zijn er nog andere samenwerkingen die je in de toekomst zou willen zien?
HŌJŌ: De meeste oude samenwerkingen kwamen tot stand omdat ze hetzelfde anime-productiebedrijf of dezelfde producenten hadden en buiten Lupin vs. Cat’s Eye was ik er nooit direct bij betrokken.
Eerlijk gezegd heb ik het gevoel dat het moeilijk voor te stellen is dat er vandaag de dag een anime of manga uitkomt die naadloos zou passen bij de fysieke proporties van mijn personages en de wereld zij bewonen. Maar als ik van iemand een aanbod zou krijgen dat hartstochtelijk genoeg was en het mij aansprak, dan zou ik ervoor openstaan om het te overwegen.
Cat’s Eye en City Hunter worden gewaardeerd door fans over de hele wereld. Heeft een fan ooit iets met je gedeeld dat je is bijgebleven of je heeft verrast?
HŌJŌ: Voor beide manga’s ontving ik opmerkingen als’Je manga heeft me gered’of’Het lezen hiervan gaf me de wil om te leven.’Ik voelde mijn ruggengraat plechtig recht worden, omdat ik nooit had gedacht dat een manga die ik tekende ooit iemand zou redden, en hoewel het overdreven overkomt, maakte het me blij dat ik nog leefde.
Wat de anekdotes betreft, ontving City Hunter (Ryo Saeba) klachten van vrouwengroepen dat de serie seksistisch was. Blijkbaar hebben ze de redactie gebeld, maar mijn toenmalige redacteur zei tegen hen:”Nee, dit ding is populair bij meisjes. Goedendag”, hing op en sindsdien hebben ze nooit meer gebeld. (Lacht). Ik ben nog steeds dankbaar voor alle hulp die ik heb gekregen van sterke bondgenoten aan mijn kant, zoals mijn redacteur.
Is er iets dat je wilt zeggen tegen oude fans van Cat’s Eye en City Hunter voordat deze nieuwe releases verschijnen?
HŌJŌ: Er zijn vele jaren verstreken sinds het begin van deze series, en sommigen zien misschien het nut niet in om ze nu uit te brengen. Maar als er mensen zijn die al die tijd hebben gewacht, dan wil ik uit de grond van mijn hart zeggen: “Bedankt dat je zo geduldig bent.” En voor nieuwe lezers hoop ik oprecht dat je er met een open geest van zult genieten.
Nogmaals bedankt dat je de tijd hebt genomen om deze vragen te beantwoorden en voor je ongelooflijke werk door de jaren heen.
Tsukasa Hōjō’s Cat’s Eye en City Hunter manga zijn nu in het Engels verkrijgbaar bij Abrams Books.
