De Anne of Green Gables-boekreeks van Lucy Maud Montgomery is een geliefde klassieker die vele, vele malen vóór Anne Shirley is aangepast. Er zijn verschillende films, een Netflix-serie en zelfs een vlog-gebaseerde webreeksaanpassing geweest. In Japan is het verhaal al lang gekoesterd en ontvangen een anime-aanpassing, Akage no an, in 1972.
Hoewel ik de vorige anime niet heb gezien, had ik hoge verwachtingen voor Anne Shirley als fan van de boeken en de andere televisie-aanpassingen. Tegelijkertijd kon ik niet anders dan betwijfelen dat het mogelijk zijn volledige potentieel zou kunnen bereiken. Meerdere aanpassingen betekenen dat er meerdere reeds bestaande successen zijn om het te vergelijken, en ik kon de gedachte niet schudden dat de creatieve vrijheden die met het verhaal konden worden genomen, waarschijnlijk al waren onderzocht.
Een minuut in het kijken naar de eerste aflevering van Anne Shirley, alle zorgen die ik had over dit een slechte aanpassing. Dit was een prachtige, prachtige aflevering. De grillige première van Anne Shirley maakte me aan het lachen, liet me huilen en gaf me de broodnodige herinnering dat er zoveel te houden is aan de wereld.
Anne Shirley Brengt Us in de wereld van 11 jaar oud, een exilant, een exilant, een exilant, een exilant, een exilant, een exilant, een exilant, een exilant, een exilant, een exilant, een exilant, een exilant, een exilant, een exilant, een exilant, praten, een exilant, praten, een ex enhative orphan. met de familie Cuthbert bij Green Gables. Er is maar één probleem: de Cuthberts hadden van plan een jongen te adopteren om hen op hun landgoed te helpen, en wanneer ze zich realiseren dat ze per ongeluk een meisje hebben geadopteerd, zijn ze niet zo graag haar graag. In de korte tijd van Anne bij Green Gables, vinden de timide Matthew Cuthbert en zijn strenge, ordelijke zus Marilla hun harten verzachten over haar oprechtheid en wilde verbeelding. Aan het einde van de eerste aflevering besluiten de twee om Anne een beetje langer in hun verblijfplaats te laten blijven voordat ze hun definitieve beslissing nemen om haar te houden of haar terug te sturen naar het weeshuis.
Vooral in het begin richt het verhaal van Anne of Green Gables zich op hoe Anne de perspectieven van het volk om haar heen verandert. De eerste aflevering van Anne Shirley benadrukt dit ingenieus door letterlijk te spelen met de perspectieven van de schoten, momenten te tonen vanuit het oogpunt van Matthew en Marilla die vastleggen hoe Anne’s invloed hen de wereld laat zien in een nieuw licht.
© アン・シャーリー製作委員会
Uit de twee cuthberts, Matthew ontmoet Anne als hij gaat om het treinstation. Hoewel hij met stomheid geslagen is over het feit dat ze een meisje is, kan hij het niet in zichzelf vinden om haar’s nachts bij het station te laten, dus neemt hij haar mee op zijn paardenkar terug naar Green Gables. Op een gegeven moment op hun reis doorkruisen ze een dicht bos langs een rode onverharde weg. Wat maakt de weg rood, vraagt Anne? Matthew weet het niet-lijkt dit nooit te hebben ondervraagd in zijn decennia van het leven hier-en geeft zijn onwetendheid toe. Anne wanhoopt niet bij zijn gebrek aan antwoord; Als er iets is, maakt het haar meer opgewonden. Het feit dat er nog steeds zoveel te leren is over de wereld, vertelt ze aan Matthew, maakt dat ze zich gelukkig voelt om te leven.
Zoals ze dit zegt en uitkijkt naar het bos in verwondering, volgt Matthew het voorbeeld, kijkend naar de bomen. Daar verschuift de animatie naar zijn oogpunt en laat ons alles met hem meenemen: het zachte ritselen van de wind, de lichtzakken glinsteren door de tussenliggende takken van de takken, hoe elk blad een andere tint groen wordt gestoken. Het wordt alleen voor een adem getoond, maar het is een schot die het positieve effect van Anne op Matthew’s vooruitzichten volledig overbrengt.
© アン・シャーリー製作委員会
A similar change in perspective happens with Marilla, specifically regarding her opinion of Anne, when the two travel to see the organizer of the adoption En vraag hoe de mix is gebeurd. Marilla, die in tegenstelling tot Matthew nogal geïrriteerd is door de ongebreidelde verbeelding van Anne, vraagt Anne in plaats daarvan over zichzelf te praten. Tot haar verbazing laat de enthousiaste Anne plotseling leeglopen, haar toon verliest enthousiasme terwijl ze verplicht is met de beschrijving van haar overleden ouders, haar tijd in het weeshuis, haar moeizame taken in haar vorige pleeggezinnen. Terwijl ze langs de kust van het meer rijden, traceren Anne’s ogen weemoedig het traject van een meeuw die boven het water steekt, en ze wisselt snel het onderwerp van gesprek. Wil je een meeuw zijn, Marilla? Ik denk dat ik dat zou doen.
Wanneer Anne deze lijn zegt, positioneert de animatie ons in het oogpunt van Marilla. Van waar ze zit, kan Marilla het gezicht van Anne niet volledig zien-alleen een stukje van haar peinzende blik is zichtbaar en haar lippen zijn volledig verborgen voor uitzicht. Deze verduistering van Anne’s mond benadrukt hoe, ondanks alle extatische yammering van Anne, er een strook onuitgesproken aandoening is weggegooid in haar jonge, magere lichaam. Op dit moment beseft Marilla dat het optimisme van Anne een teken is, niet van haar onvolwassenheid, maar van haar poging tot veerkracht. Haar manier om als de meeuwen te zijn, vrij om de wereld te zwerven en elk deel ervan haar huis te maken.
© © ©
wanneer een adaftatie de essentie van het brongateriaal en ook verhoogde, het is Moeilijk om er niet enthousiast over te worden! Echt, ik zou kunnen doorgaan over alle onberispelijke animatiekeuzes in deze 24 minuten. Naast de verschuivingen in het oogpunt voegt de animatie een andere laag betovering toe door zijn geschilderde achtergronden. Deze contrast met de animatiestijl van de personages, hun beweging tegen de delicate borstelstreken op de achtergrond waardoor het eruit ziet als een pop-up verhalenboek tot leven komen.
Dan is er de ongegeneerde oprechtheid van Anne die je niet kan helpen, maar een beetje in de mate van het spraakloze Awe wanneer ze en matt Verbeelding maar in deze echte, mooie wereld. Anne borduurt de vergeten”E”op haar naamtag in het rood, hoewel ze een hekel heeft aan dat haar haar deze kleur is, want ondanks dit alles is het een deel van wat Anne, Anne maakt. Elk van deze keuzes zorgde ervoor dat ik dit verhaal in een nieuw licht zag en maakte me helemaal opnieuw verliefd op Anne.
© ©
Eindelijk is ik niet te vermelden Anne honoka in het honoka honoka honoka in de honoka honoka, hoede van de stem van de stem van de stem van de stem van de stem van de stem van de stem van de stem van Anne. eigenzinnigheid. Ze verwoordt niet alleen het aanstekelijke wonder van Anne perfect, maar ze levert ook tactvol de meer genuanceerde emoties van Anne. Haar levering van misschien de meest trieste lijn in deze aflevering-hoe kun je het een goede nacht noemen als je weet dat het de ergste avond moet zijn die ik ooit heb gehad?-maakte onmiddellijk een knobbeltje goed in mijn keel. Ik heb deze lijn meerdere keren eerder gelezen en gehoord in andere Anne-aanpassingen, maar geen van die iteraties vangen deze viscerale, jeugdige angst net zo goed als Inoue.
Dit is slechts het begin van de reis van Anne Shirley, en er zijn zoveel vragen die moeten worden beantwoord. Zullen Matthew en Marilla Anne in Green Gables laten blijven? Wie zal ze nog meer ontmoeten tijdens haar tijd in Avonlea? Hoewel ik de antwoorden ken als een fan van het originele verhaal, is de pracht van deze eerste aflevering me enthousiast om te zien hoe de aanpassing zijn unieke draden in de resterende verhaallijn zal weven.
Anne Shirley stroomt nu op Crunchyroll.
