ကိပ်ပေါ်ရှိ ပျောက်ဆုံးနေသော အိမ် (သို့မဟုတ် Misaki ဂျပန်ဘာသာဖြင့် no Mayoiga) သည် စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာထိတ်လန့်မှု၏ အဓိကဇာတ်ဝင်ခန်းအတွက် ထူးခြားသော 2016 ခုနှစ်မှ နာမည်ဆိုးဖြင့်ကျော်ကြားသော TV anime ဖြစ်သော Lost Village (Mayoiga) ခေါင်းစဉ်နှင့် ဆင်တူသည်။ The House of the Lost on the Cape သည် အမျိုးအစားတစ်ခုတည်းတွင် လုံးဝမပါဝင်ပါ—အစား၊ ၎င်းသည်”ပျောက်ဆုံးသွားသောအိမ်”ကို နှစ်သိမ့်မှုနှင့် ကုသရာနေရာအဖြစ် ခေါင်းစဉ်တပ်ထားသည့် ချိုမြိန်သောကလေးများ၏ ဇာတ်လမ်းဖြစ်သည်။ ဒါဟာ အမျိုးအစားမျှော်လင့်ချက်တွေရဲ့ စိတ်ဝင်စားစရာကောင်းတဲ့ ပြောင်းပြန်လှန်မှုတစ်ခုပါပဲ၊ ဒါပေမယ့် ရုပ်ရှင်ကိုယ်တိုင်က ရေရှည်စွဲစွဲမြဲမြဲထင်မြင်လာဖို့ အနည်းငယ် နူးညံ့လွန်းနေတာမျိုး ဖြစ်ကောင်းဖြစ်နိုင်ပါတယ်။
House of the Lost သည် ဂျပန်ကျေးလက်တွင် တည်ရှိသော ၎င်းတို့၏ ထူးဆန်းသော အိမ်အသစ်တွင် မိန်းကလေးနှစ်ဦးနှင့် ညီအစ်မနှစ်ဦးနှင့်အတူ ဖွင့်ခြင်းဖြင့် My Neighbor Totoro ၏ စာအုပ်မှ သိသာထင်ရှားသော သစ်ရွက်တစ်ရွက်ကို ထုတ်ယူသည်။ ဒါပေမယ့် မကြာခင်မှာ မိန်းကလေးတွေဟာ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် မသိကြဘူးဆိုတာ ထင်ရှားလာပါတယ်။ Kiwa အမည်ရှိ အဘွားအိုတစ်ဦးမှ ၎င်းတို့ကို သူ့မြေးများဟု ဟန်ဆောင်ကာ ၎င်းတို့အတွက် နေရာရှာရန် ရုန်းကန်နေရသည်ကို သတိပြုမိသောအခါ ၎င်းတို့ကို စုစည်းပေးခဲ့သည်။ Yui သည် ရိုင်းစိုင်းသောအိမ်မှ ထွက်ပြေးခဲ့ပြီး Hiyori သည် မိဘများဆုံးရှုံးပြီးကတည်းက နှုတ်ဆိတ်နေခဲ့သည်။
ဇာတ်ကားရဲ့ အဖွင့်ဇာတ်ရုပ်ကတော့ အပြင်းထန်ဆုံးဖြစ်ပြီး၊ Yui ဟာ မျက်နှာတန်ဖိုးအရ ကြင်နာမှုကို လက်မခံနိုင်ဖြစ်ပြီး သူမကို ကျွေးတဲ့လက်ကို ကိုက်ထားတာကြောင့် အပြင်းထန်ဆုံးပါပဲ။ ၎င်းသည် ရှည်လျားသော မောလင်ရှိုက်သံ ဇာတ်လမ်းကို ရှောင်လွှဲထားသောကြောင့် စိတ်ဒဏ်ရာ ရရှိနေသော ကလေးတစ်ဦး၏ သရုပ်ဖော်မှုမှာ အလွန်စိတ်ထိခိုက်ကြေကွဲဖွယ်ကောင်းလွန်းလှသည်။ Yui ၏အတိတ်ကို ကျွန်ုပ်တို့သိရှိလာသမျှမှာ ခဏတာမျှသာဖြစ်ပြီး သူမ၏ဖခင်၏”ငါဒါကို မင်းအတွက်လုပ်နေတာ”ဟူသောစကားသည် ခြွင်းချက်မရှိ ရက်ရောမှုမှ ထွက်ပြေးရန် သူမ၏ တွန်းအားကို ခိုင်ခံ့စေသည်ထက် ပိုပါသည်။ စွန့်ပစ်ထားသောအိမ်သည် ၎င်း၏ကိုယ်ပိုင်ဆန္ဒရှိပုံပေါ်သောကြောင့် ဤဇာတ်ကား၏ ဤအပိုင်းသည် ထိတ်လန့်ဖွယ်ကောင်းသည့်ပုံစံများဖြင့်လည်း သရုပ်ဆောင်ထားသည်။ Yui ရဲ့ ပထမဆုံး တွန်းအားက အရာအားလုံးကနေ ရုန်းထွက်ဖို့ဆိုတာ အံ့သြစရာမရှိပါဘူး။
ကနဦး ပဋိပက္ခကို ဖြေရှင်းပြီးနောက်၊ ဇာတ်လမ်းသည် အချိန်အတော်ကြာ ရွေ့လျားသွားပြီး ဂျပန်ရိုးရာပုံပြင်များ၏ အဓိကကျသော ရုပ်ပုံများဖြင့် နေ့စဉ်ဘဝ၏ မြင်ကွင်းများကို ဟန်ချက်ညီစေသည်။ ၎င်းသည် ကြည်နူးစရာကောင်းသော မြို့ငယ်လေး၏ စွန့်စားခန်းများ (Natsume’s Book of Friends) ၏ ဇာတ်ကြောင်းဇာတ်ကြောင်းပုံစံဆီသို့ အနည်းငယ် အမူအရာပြထားသော်လည်း နောက်ဆုံးတွင် ရန်ငြိုးဖွဲ့သူ ထွက်ပေါ်လာပြီး ရုပ်ရှင်သည် သမရိုးကျ အထွတ်အထိပ်သို့ စုစည်းသွားပါသည်။
ဒီဇာတ်ကားကို”စိတ်ပျက်စရာ”လို့ ကြေငြာဖို့က အရမ်းများပေမယ့် ဒီဇာတ်လမ်းက ရုပ်မြင်သံကြားစီးရီးတစ်ခုအနေနဲ့ ပိုသင့်တော်မယ်လို့ ခံစားရတယ်။ House of the Lost တွင် ရောင်စုံ ဖြန့်ကျက်ထားသော မြို့သူရွာသားများနှင့် yōkai တို့၏ အသွင်အပြင် ရှိပြီး လူတိုင်း ကြုံတွေ့နေရသော ပြဿနာများကို အရိပ်အမြွက်ကြားသော်လည်း အာရုံစိုက်မှု နည်းပါးသည်။ အထူးသဖြင့် ထူးခြားပြောင်မြောက်သော ကပ္ပားသည် လူရွှင်တော် နှစ်ယောက်နှင့် Iwate စီရင်စု အုပ်ချုပ်ရေးမှူး ကိုယ်တိုင် (ရယ်စရာကောင်းသော) အသံဖြင့် သီဆိုထားသော ပီတိဖြစ်သည်။ ဒီလိုပျော်စရာကောင်းတဲ့ ဇာတ်ကောင်တွေကို သူတို့ဘာသာသူတို့ ပိုင်နိုင်စွာ များများမြင်နိုင်ရုံတင်မကဘူး၊ ရုပ်ရှင်ရဲ့ အထွတ်အထိပ်မှာ သူတို့ရဲ့ အခြေအနေတွေကို တောက်ပြောင်နေတာကြောင့် သက်ရောက်မှုမရှိတော့ဘူး။ အရန်ဇာတ်ကောင်များသည် ရွှင်လန်းပြီး အထောက်အကူ ပြုသည့်ဘက်များကိုသာ ပြသသည့်အခါတွင် ရန်ဘက်ဆန့်ကျင်သူသည် မြို့တွင်း၌ အဆိုးမြင်ခြင်း၏ လက္ခဏာတစ်ရပ်ဖြစ်ကြောင်း လုံးဝမယုံကြည်နိုင်ပေ။
အမြင်အဆင့်တွင် House of the Lost သည် အားသာချက်များကို တိုင်းတာသည်။ တောက်ပြောင်သော ကာတွန်းရုပ်ရှင်မျိုးမဟုတ်သော်လည်း၊ ၎င်း၏ ချုပ်ချယ်ထားသော ကာတွန်းနှင့် ဒီဇိုင်းများဖြင့် နိုင်ငံဘဝ၏ သာမာန်အစိတ်အပိုင်းတစ်ခုအဖြစ် သဘာဝလွန်သဘာဝများကို ရောင်းချနိုင်ပုံမှာ ချီးကျူးစရာကောင်းပါသည်။ ဆွံ့အသောမိန်းကလေး Hiyori သည် ပုံကြီးချဲ့သောအသုံးအနှုန်းများကို အားကိုးခြင်းမရှိဘဲ သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်ဘာသာစကားဖြင့် အလွန်ဖော်ပြနိုင်စွမ်းရှိကြောင်း ထင်ရှားသည်။ စွဲမက်ဖွယ်ကောင်းသော ကာတွန်းပြပွဲများ ရှိပါသေးသည်။ သို့သော် ခြုံငုံပြောရလျှင် ဤသည်ကား လောကကို ရိုမန်တစ်ဆန်အောင်ပြုလုပ်ရန် လိုလားသော ကာတွန်းရုပ်ရှင်၏ အသက်ထက် ကြီးမားသော အရည်အသွေးများကို တမင်တကာ ချိုးနှိမ်ထားသည့် ကာတွန်းရုပ်ရှင်ဖြစ်သည်။
The House of the Lost on the Cape သည် ဇာတ်ဝင်နှင့် အကြောင်းအရာပိုင်းအရ ကောင်းမွန်သော မိသားစုဇာတ်ကားတစ်ကားဖြစ်သော်လည်း ဇာတ်လမ်းနှင့် အမြင်အာရုံနှစ်ခုစလုံးတွင် ၎င်း၏ ဖောက်ပြန်မှုကင်းမဲ့မှုသည် အကြံပြုရန်ခက်ခဲစေသည်ဟု ကျွန်ုပ်သံသယရှိသည်။ ဒါဟာ ကြည်နူးစရာကောင်းတဲ့ နာရီဖြစ်ပြီး၊ ဒီလိုမျိုး ရုပ်ရှင်တွေက နှာခေါင်းပေါက် PR အဖြစ် မပေါ်လွင်ဘဲ Tōhoku ဒေသရဲ့ ကျက်သရေကို ပြသနိုင်တဲ့အတွက် ဝမ်းသာမိပါတယ်၊ ဒါပေမယ့် နေ့ရက်ရဲ့ အဆုံးမှာတော့ ကံမကောင်းစွာနဲ့ပဲ ချန်ထားခဲ့မှာ မဟုတ်ပါဘူး။ ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ရုပ်ရှင်ကြည့်သူတစ်ယောက်အတွက် အလွန်အထင်ကြီးစရာ။
