Anime ma długą historię przyjmowania dziwacznych pomieszczeń i przekształcania ich w pełne produkcje z pokoi pisarskich, scenariusze i harmonogramy wydawnictwa. Twórcy używają parodii, slapstick i surrealistycznej eskalacji, aby budować całe światy wokół pomysłów, które brzmią śmiesznie, gdy je usłyszysz. Następnie widzowie otrzymują wszystko, od akcji o wysokiej energii po szybkie gagów ognia, wszystkie zorganizowane w formatach takich jak telewizja, OVA i Short Onas.
Ta lista gromadzi serial, która opiera się na absurdalnych konfiguracjach, ale podążają za wyraźnymi szczegółami produkcyjnymi, takimi jak liczba odcinków, bloki transmisji i uznane studia lub twórców. Znajdziesz tytuły z końca lat 90. do końca 2010 roku, zaadaptowane z mangi lub zbudowane jako oryginały, często z reżyserami i zespołami znanymi z stylizowanej komedii. Każdy wpis zauważa podstawową przesłankę i podstawowe informacje o wydaniu, dzięki czemu można szybko umieścić program w kontekście.
„Bobobo-Bo Bo-Bobo” (2003–2005)
Animacja Toei
Ta adaptacja Gag Manga Yoshio Sawai. Historia przechodzi przez szybko zmieniające się skecze, które przedstawiają sojuszników i złoczyńców podczas fałszowania konwencji bojowych Shonen poprzez ciągłe wizualne kule i czwarte żarty. Japońska telewizja w siedemdziesięciu plusach odcinków i została wyprodukowana w standardowym tygodniowym szczelinie. Jego struktura odzwierciedla długotrwałe łuki manga z samodzielnymi starciami i konfiguracją w stylu turniejowym, które resetują status quo po każdej wielkiej linii uderzenia.
„Excel Saga” (1999–2000)
na podstawie mangi Rikdo Koshi, ta seria śledzi chaotyczną próbę chaotycznej organizacji, która przejęła miasto jeden krok w czasie. Każdy odcinek zamienia gatunki, aby parodować wszystko, od science po romans, zachowując linię o niekompetentnych agentach i ich stale eskalacji „mikro podbojów”.
Animowane przez personel J C w dwudziestu sześciu odcinkach, serial jest reżyserowany przez Shinichi Watanabe, którego na ekranie alter ego pojawia się jako powtarzający się Gag. Ostatni odcinek został celowo wyprodukowany jako zbyt ekstremalny do transmisji w Japonii, więc telewizja pierwotnie zatrzymała się w odcinku dwudziestu pięciu z dodatkowymi uwzględnionymi do wydania domu.
„flcl” (2000–2001)
Ten sześciu odcinków Ova Centers na chłopcu, którego ciche życie miasteczka zostaje przerwane przez kobietę na Vespa, która budzi gitarę i przywołuje swoją głowę. Fabuła wykorzystuje ramy w wieku, jednocześnie wystawiając walki z podmiotami związanymi z mrocznym gigantem branżowym o nazwie Medical Mechanica.
wyprodukowane przez Gainax z produkcją I G i King Records, projekt wydany bezpośrednio do wideo, a później emitowany w blokach telewizyjnych. Jego kompaktowa edycja napędzana przez muzykę sprawiła, że jest wyróżniającą się jają epoki, a później zrodził sezony kolejne wyprodukowane wiele lat po oryginalnym biegu.
„Majki i pończochy z darterbelt” (2010)
Dwóch poległych aniołów ma za zadanie pokonać duchy w mieście, które funkcjonuje jak niepokonany potworów tygodnia. Ich transformacje przekształcają bieliznę w broń, a sceny serialu są ułożone w krótkich szkicach, które opierają się na odważnych cięciach i przesadnym czasie.
Gainax wyprodukowało trzynaście odcinków z stylem wizualnym, który odnosi się do zachodniej kreskówek i struktur szybkich kneblów. Wiele rat zawiera dwie oddzielne historie na gniazdo transmisji, które pozwala serii przełączać się z nowymi złoczyńcami i ustawionymi elementami w szybkim tempie.
„Keijo !!!!!!!!” (2016)
osadzony w świecie, w którym sport wodny stał się profesjonalnym spektaklem, terenowymi athletowami na floating platformy za pomocą tylko Hip and Chest Attains. Ustawienie szkolne wspiera praktyki ARC i mecze oceny Przy jednoczesnym wprowadzeniu podpisów, które są nazwane i rankingowe jak techniki w serii walki.
Animowane przez XEBEC w jednym kurniku dwunastu odcinków, serial dostosowuje mangę Daichi Sorayomi. Śledzi znaną sportową strukturę anime z próbami, obozami treningowymi i rywalizującymi szkołami, wszystkie dostosowane do zasad wynalezionej konkurencji.
„Cromartie High School” (2003–2004)
Studialny uczeń przeniesienia kończy się w szkole wypełnionej legendarnymi przełomami, gorilą, a cichy człowiek, który wygląda dokładnie tak, jak słynny rockowy hocalist. Fabuła przesuwa się przez martwe rozmowy, które traktują dziwaczną obsadę jako codzienni koledzy z klasy.
Seria dostosowuje manga Eiji Nonaka i biegnie przez dwadzieścia sześć odcinków. Każda transmisja używa krótkich winiet, które budują powtarzające się dowcipy o życiu studenckim, utrzymując kompaktowe historie, aby nowe osobliwości można wprowadzić w stałym tempie.
„Space Dandy” (2014)
Łowca kosmitów wędruje galaktykę z robotem i kotem towarzyszącym, a jednocześnie przypominając rzadki gatunek za nagrodę. Odcinki często ponownie uruchamiają sytuacje postaci, aby reżyserzy mogli badać różne ustawienia Sci Fi, które zawierają alternatywne harmonogramy i eksperymentalne narracje.
Bones wyprodukowały dwadzieścia sześć odcinków z Shinichiro Watanabe uznanym za dyrektora generalnego. Seria była godna uwagi ze względu na międzynarodowe wdrożenie i listę gościnnych reżyserów i pisarzy, co dało indywidualne odcinki odrębne odrębne tony w spójnych ramach komediowych.
„więzienne” (2015)
J.C.Staff
pięć chłopców zapisuje się do byłej akademii wszystkich dziewcząt i są natychmiast wybiczeni w karę podsumowującą. Historia wykorzystuje tropy więzienne w szkolnym otoczeniu do tworzenia planów ucieczki, programów dyscyplinarnych i zmiany sojuszy między studentami.
Anime dostosowuje mangę Akiry Hiramoto podczas dwunastu odcinków. Utrzymuje tempo rozdziału mangi poprzez wystawianie operacji wieloosobowych, które rozwiążę z zwrotami akcji opartymi na regułach ustalonych przez grupy Urządu Studentów.
„Midori Days” (2004)
Twardy przestępca budzi się, by znaleźć swoją prawą rękę przekształconą w miniatową wersję nieśmiałej klasy, która ma się zgrubić. Odcinki śledzą codzienne życie, gdy para wymyśla praktyczne rozwiązania dla szkoły, wizyt rodzinnych i prywatności osobistej, szukając sposobu na odwrócenie zmiany.
Adaptacja telewizyjna trwa trzynaście odcinków i podąża za bitami mangi Kazurou Inoue. Równoważy romantyczne sytuacje komediowe z potwornym stylem wpadek, które wprowadzają nowe postacie do centralnego sekret.
„Sekko Boys” (2016)
lidenfilms
menedżer talentów debiutantów otrzymuje grupę idolową, której członkowie są dosłownie grecko romansowi, które mówią i wykonują. Koncepcja napędza występy muzyczne, zdarzenia uścisku dłoni i odcinki szkolenia medialnego, które odzwierciedlają standardowe historie branżowe Idol z kamiennym akcentem.
Seria krótkiej formy emitowanej w jednym sezonie z kompaktowymi odcinkami, które pasują do różnorodnych bloków. Wyprodukowany przez Liden Films, traktuje każdy promocyjny push jak mini łuk, wraz z problemami z planowaniem i wskaźnikami reakcji wentylatorów.
„Inferno Cop” (2012–2013)
Usterka szkieletowa dostarcza wybuchową sprawiedliwość w miejskim okresie przeglądu miast przez syndykaty kryminalne, supernaturalne zagrożenia i nagle spisek. Sceny szybko przecinają sekwencje pościgowe a monologami, które eskalują do światowych stawek w minutach.
Ta oryginalna animacja netto z Studio Trigger wydana jako ciąg bardzo krótkich odcinków w Internecie. Produkcja obejmuje minimalny ruch i odważne kompozycje, aby dostarczyć szybkie opowiadanie opowiadania o szybkiej opowiadania, która wciąż śledzi luźną drabinę złoczyńców przez cały sezon.
„Punch Line” (2015)
Po incydencie z porywaniem autobusowym, licealista staje się duchem, który może obserwować jego dom. Jeśli zostaje przesadzony, jego skok mocy wywołuje reakcję łańcuchową, która niszczy Ziemię, więc każdy odcinek konstruuje puzzle takie jak trasy, aby uniknąć katastrofy podczas rozwiązywania większej tajemnicy.
Seria jest oryginałem Mappa z pracą scenariusza Kotaro Uchikoshi. Przekazał w bloku Noitamina i obsługuje dwanaście odcinków, nakładanie podróży w czasie i tożsamości ujawnia nad strukturą epizodyczną, która resetuje zmienne, aby osiągnąć stabilny wynik.
„Nichijou” (2011)
Kyoto Animation
Codzienne życie szkolne rozwija się wraz z zewnętrznymi wydarzeniami, takimi jak główna zapaśnik Deer i Robot Girl, która wychodziła z klasy. Humor opiera się na precyzyjnym czasie, nagłej eskalacji i powtarzających się kawałkach, które rozszerzają się nieznacznie za każdym razem, gdy wracają.
Animacja Kioto dostosowała mangę Keiichi Aawi do serialu telewizyjnego dwudziestu sześciu. Produkcja organizuje rozdziały w parach tematycznych, aby cichsze sceny w klasie znajdowały się obok zestawów wysokiej energii bez łamania ogólnego rytmu.
„Sarazanmai” (2019)
Trzech chłopców ze szkoły średniej zostają przekształcone w Kappas i musi wydobyć duchowe organów z potworów zrodzonych przez ludzkie pragnienia. Ukończenie każdej misji przywraca je krótko, ale muszą również konfrontować się z tajemnicami łączącymi ich rodziny i przyjaciół.
w reżyserii Kunihiko Ikuhara i wyprodukowanej przez Mappa z Lapin Track, serialu nadawanym w jedenastu odcinkach. Liczby muzyczne, powtarzane sekwencje transformacji i struktura przypadków tygodnia wspierają serializowaną narrację, która rozwija główny konflikt w zmierzonych krokach.
„Detroit Metal City” (2008)
łagodny muzyk, który woli chwytliwy pop, kończy jako masked frontman frontmena o znanym death metalowym zespole. Odcinki przechodzą między jego próbami w normalnym życiu a występami, które wzmacniają szokującą osobowość sceniczną zespołu.
Adaptacja anime to krótka seria OVA z Studio 4 ° C z dwunastoma ratami. Podąża za nimi Manga Arcs Kiminori Wakasugi i wydany wraz z filmem akcji na żywo w tym samym roku, który pomógł nieruchomościom dotrzeć zarówno do anime, jak i głównego nurtu.
