Zawsze jest cudowne, gdy klasyczne, poza drukowaniem anime trafiają do legalnych usług streamingowych. Podczas gdy pełna renowacja w ładnym formacie domowej mediów byłaby oczywiście idealna, fakt, że możemy usiąść tutaj w 2025 roku i obejrzeć Manie Manie: Neo Tokyo jest czymś, za co należy być wdzięcznym, nawet jeśli jest to tylko strumień 480 pensów na Crunchyroll. Jest to jeden z tych kultowych filmów antologii z boomu anime z końca lat 80., o których słyszałem często, ale nigdy nie miałem okazji zobaczyć do tej pory. Jeśli nic więcej, jest to absolutnie niezbędny artefakt dla wszystkich zainteresowanych historią branży, ponieważ zawiera ona przełomowe prace z trzech najbardziej znanych starszych mężów stanu.
Należy zwrócić uwagę na każdego, kto nie jest w stanie zapoznać się z projektami takimi jak Neo Tokyo, jest to, że jest to antologia animacji w najściślejszym znaczeniu tego terminu. Mamy tutaj trzy krótkie elementy, które trwają od około dziesięciu do dwudziestu minut za sztukę, i tak naprawdę nic nie wiąże ich narracyjnie, tematycznie lub stylistycznie (z wyjątkiem najbardziej flimsowych urządzeń kadrujących dostarczonych przez krótkie). Projekt został rzekomo stworzony jako święto i adaptacja krótkiej fikcji autora Taku Mayamury, choć nie ma żadnych jego przetłumaczonych dzieł, do których mam dostęp, które mogłyby zweryfikować, jak wierne są takie filmy, i mam podejrzane podejrzenie, że reżyserzy grają bardzo szybko i luźno z żadnym źródłem materiału.
w skrócie, nie przejdź do neo, nie przejmuję się jakimkolwiek tradycyjnym filmem. Zamiast tego masz trzy wzorce utalentowanych artystów, którzy mogą się rozluźnić i pochwalić swoje umiejętności. Twoje doświadczenia prawdopodobnie będą się różnić w zależności od każdego z nich, ponieważ naprawdę wyróżniają się od siebie. Pierwsza, labirynt Rintarō, jest z łatwością najbardziej eksperymentalną i zabawną z trio, przynajmniej jeśli chodzi o czystą animację. Przygoda Sachi i Cicerone poprzez ich abstrakcyjne krainy snów widm, potworów osadów i złowrogiej cyrk-folk nie ma nic w drodze rozwoju fabuły lub postaci; To w stu procentach utwór nastroju i musisz być na nastroju, który Labirynt Story stara się stworzyć, jeśli chcesz coś z tego wyciągnąć.
© Kadokawa Pictures
Mówiąc o dużej ilości nr. Zakon anulowania konstrukcji Katuhiro Otomo, który jest z łatwością najbardziej narracyjnie ambitny z rozdziałów Neo Tokyo. Wydaje mi się, że wizualizacje tego filmu są tylko odrobiną bardziej powściągliwą niż te dwa, które pojawiły się przed nim, co może być z powodu względnego braku doświadczenia Otomo w porównaniu do Rintarō i Kawajiri, ale rozwinięta historia bardziej niż wrażenia z powodu jakiegokolwiek innego niedociągnięcia. Działa dwa razy dłużej niż którykolwiek z innych filmów, a ten dodatkowy miejsce do oddechu idzie daleko w kierunku, aby zamówienie na anulowanie budowy wydawało się znacznie bardziej jak właściwy film, nawet jeśli wciąż jest zegarowy w mniej niż trzydzieści minut.
To wciąż prosta historia, oczywiście, ponieważ Otomo ma tylko tyle miejsca do pracy, ale uwielbiałem Tsutomu Sugiokę i ciemną zabawę, która jest położeniem, aby zatrzymać się w środku. z obiektu 444. Nie tylko jestem szalony na temat z miłością animowaną technologią Otomo i bujnym tłem miasta, ale jest to jedyna z historii, która ma coś znaczącego do powiedzenia tematycznego. Po wszystkich absurdalnych bzdurach, przez które Tsutomu przechodzi na żądanie firmy, która go zatrudnia, krótkie końce z linijką, która jest po prostu idealna. Jeśli którekolwiek z szortów będzie rezonować z szeroką publicznością współczesnych widzów anime, wyobrażam sobie, że będzie to zamówienie na anulowanie budowy.
© Kadokawa Pictures
Nawet jeśli nie masz pewności co do pozostałych dwóch projektów, nadal błagam, aby sprawdzić Neo Tokyo, jeśli masz prawdziwą miłość do animacji a. Może to być nierówne, tak jak każdy film antologii, ale ta kolekcja nadal jest wysoka jako kapsułka czasowa dla niezbędnej epoki w historii japońskiego anime. Ponadto nie trwa nawet godziny, więc nie możesz stracić nic, jeśli jeden lub więcej z tych filmów nie robi wrażenie tak bardzo, jak (głównie) na mnie wrażenie. Kto wie? Jeśli wystarczająca liczba ludzi wykazuje zainteresowanie standardowym strumieniem Crunchyroll na zdjęciu, możemy być w stanie przekonać kogoś, by wydał to na odpowiednią płytę z remasterem i starymi angielskimi dubami.
Ujawnienie: Kadokawa World Entertainment (KWE), całkowicie własnością spółki zależnej Kadokawa Corporation, jest właścicielem większości sieci prasowej, LLC. Jedna lub więcej firm wymienionych w tym artykule jest częścią grupy firm Kadokawa.
