Greg Ayres is een ervaren stemacteur die gedurende zijn decennialange carrière meer dan 300 rollen heeft gespeeld in anime en videogames. Je herkent hem misschien als Kaoru van Ouran High School Host Club, Monokuma van Danganronpa, Izumi van Love Stage en Leo van Ghost Stories. We spraken hem op Anime Boston 2022 over zijn acteerproces, zijn relatie met de anime-fangemeenschap, zijn dj-vaardigheden en nog veel meer!
Greg AyresHoney-ChanInterview met Greg Ayres
Dus je hebt heeft nogal wat LGBT-personages geuit…
Absoluut! Evenals ikzelf!
Ja! Zoals Izumi van Love Stage, enz. Hoe heb je het beeld van de LGBT-gemeenschap in de loop der jaren zien veranderen en evolueren in anime?
Nou, dat is een goede vraag, want ik kan daar twee kanten van zien. We hebben een beetje flauw gedaan toen we aan Love Stage werkten, omdat het materiaal een beetje problematisch is. En het moeilijkste aan een dub-crew of zelfs een regisseur zijn, is dat we niet veel zeggenschap hebben over het product. We krijgen wat we krijgen en het is onze taak om het opnieuw te distribueren. Ik denk echter dat alles vooruit gaat.
Ik denk dat wanneer je in het verleden LGBT-personages zag, het erg gefetisjeerd was of erg… yaoi’d up… (lacht) Geen erg waarheidsgetrouwe weergave van LGBT-relaties, en ik denk dat dat aan het veranderen is. Ik denk dat het controversieel is om te zeggen, maar ik heb niet echt een probleem met de fanfictie-y-kant ervan omdat het fictie is, maar ik ben blij om te zien dat dingen als levensechte anime tot hun recht zijn gekomen. Ik ben erg blij om echte vertegenwoordiging te zien, en niet alleen van mannen, maar ook van vrouwen. En nu hebben we trans-en niet-binaire personages in shows.
Maar bij anime lopen we soms zo’n vier of vijf jaar achter op de werkelijke curve, omdat we te maken hebben met het feit dat animatie een terwijl we produceren, en hoe graag we het ook zeggen, veel van wat wordt geproduceerd volgt trends en het is meestal ongeveer een dag te laat dat de trends aansluiten bij wat er werkelijk aan de hand is. Maar ik denk dat we naarmate de tijd verstrijkt, denk ik dat we een betere en bredere vertegenwoordiging zullen zien en dat vind ik prima.
En er werken nu meer mensen in de branche die LGBT zijn. Ik bedoel, toen ik begon, kende ik in Japan slechts twee uitgesproken en uitgesproken LGBT-mensen. Toegegeven, dat was een paar jaar geleden, maar nu is het heel gewoon om mensen met voornaamwoorden op hun badges te zien. Ik denk dat het leuk is dat onze kunst dat ook weerspiegelt, terwijl we als volk vooruitgaan. Omdat dit een artistieke weerspiegeling is van het echte leven.
Je doet ook veel aan dj’en. Wat vind je daar leuk aan versus stemacteren?
Wauw, ik kan dit eindelijk hardop zeggen! Dus ik ben eerst een fan. Ik ging als fan naar conventies voordat ik ooit had gedacht dat ik bij de industrie betrokken zou zijn. Dus in een situatie worden gebracht waarin ik in een kamer ben en mensen me vragen stellen of mensen me vragen dezelfde boeken te signeren waarvoor ik $ 40 of $ 50 heb betaald, is ongemakkelijk voor mij. Ik ben voor het grootste deel een behoorlijk introvert persoon als ik niet aan het optreden ben, en dus is het erg ongemakkelijk voor mij om in die situatie te zijn.
Dj-en op een conventie is het ding dat ik doe waar ik zin in heb Ik kom terug in de show. Er is zoveel werk om een rave op gang te krijgen die mensen nooit zullen weten-de technische nachtmerries, vechten met het hotel, vergunningen krijgen in sommige steden… dat is veel werk. Maar voor mij heb ik de raves altijd gezien als”Nerd Prom”omdat ik niet wilde dansen met iemand met wie ik op de middelbare school zat, maar een stel mensen met kattenoren op? Laten we het doen!
Maar voor mij is het ook… Ik weet zeker dat je de situatie kunt begrijpen waarin ik me dit jaar bevind… een glimlach op mijn gezicht toveren is een hele opgave sommige dagen. En muziek kunnen spelen is bijna als een exorcisme. Ik kan gewoon op het podium staan en gek zijn en dan, hoe moeilijk een dag ik ook heb gehad, het is het waard geweest, want ik zag deze kerel dit meisje kussen of ik zag deze persoon die erg verlegen was tijdens de Caramelldansen! (lacht) Ik zie die dingen gebeuren. Ik weet dat mijn baan als acteur mensen plezier geeft, maar dat deed ik twee maanden geleden, of een jaar geleden. Dit is iets wat ik nu doe om het evenement leuker te maken en hier een klein beetje van te verdienen. (klapt) Ik vind het raar om dat te krijgen voor iets dat ik een tijdje geleden heb gedaan. Maar om heel hard te werken en te zien dat iedereen het naar zijn zin heeft, voelt dat alsof ik het goed heb gedaan.
En ik doe ook andere dingen. Er is één conventie die ik doe, omdat ik gek ben, waar ik een drievoudig afdelingshoofd ben. Ik help eigenlijk een paar conventies. Dus ik vind het leuk om deel uit te maken van de gemeenschap. Ik vind het leuk om deel uit te maken van de hele microkosmos die een anime-conventie is, dus DJ-en is daar slechts een onderdeel van. Ik zou muziek spelen als niemand luisterde-ik zou gewoon in mijn kamer deuntjes aan het bonzen zijn, maar ik vind het leuk om het ergens te doen waar ik andere mensen op muziek kan zetten. Zoals, ik dacht dat ik sluw was-ik kreeg deze Nederlandse housemix van het nieuwe Psy-nummer, en ik dacht:”Ik ga dit laten vallen-het kwam net twee dagen geleden uit.”Er was een meisje op de eerste rij die alle choreografieën al kende, en ik dacht:”Wat is dit!?”Dus dat is ook leuk voor mij, verrast worden. Toen ik begon met DJ-en op conventies, was het gewoon DDR-muziek, en om nu kinderen te zien die dit verfijnde muzikale gehemelte hebben, zoals veel anime-fans nu doen, is het geweldig. Het is zo cool.
Ik heb over een paar weken een kleine [conventie] in Kentucky. Ik denk dat het zo grappig was, de eerste keer dat we het deden was in Paducah, Kentucky en ze zeiden:”Wist je dat je de eerste rave in Paducah geeft?”En ik dacht bij mezelf:”Dertig jaar nadat de ravescene begon…”Maar weet je wat? Dat is hun rave, en ik ben enthousiast om de man te zijn die het brengt, dus het is leuk-ik vind het geweldig.
Wat is het voor een nadeel?
Het is in Owensboro ! We waren begonnen in Paducah – ik vind dit geweldig – het was begonnen in Paducah, Kentucky. Het groeide uit tot Paducah, verhuisde naar Owensboro, dat naast Bowling Green ligt, en daar is dit prachtige, gloednieuwe, ultramoderne congrescentrum van meerdere miljoenen dollars, en nu zijn we het grootste ding in het congrescentrum. En de grap die we altijd maken is dat toen ze het congrescentrum aan het bouwen waren, niemand ooit dacht:”Weet je, ik wed dat we dit kunnen vullen met een hele hoop nerds!”
En de kinderen die aan die show begonnen-ik hou zoveel van ze-ze zeiden:”Weet je, we houden van conventies, maar we houden ook van Kentucky. We vinden niet dat we naar Otakon moeten rijden om een congres te houden.” En het eerste jaar dat ze hun show deden, annuleerden al hun gasten behalve ik. Dus dat eerste jaar had ik zoiets van… (bootst een lied en dans na) Maar gewoon iets cools maken in hun eigen woonplaats werkte, en ze hebben een aantal van de coolste programma’s en leuke ideeën die ik ooit heb gezien. Hun programmagidsen zien eruit als: ze zijn allemaal anders geweest, maar het eerste jaar was het als een PS1-game, en toen was het een Wii-game, maar de programmagids zit in zoiets als een boekje. Ze hebben geweldige ideeën, dus als je in de buurt bent, is het OMG!con [op 24-26 juni] en het is erg leuk. Sterker nog, in de extra Nerima Daikon Brothers draag ik het allereerste OMG!con t-shirt. Er staat gewoon:”OMG!”
Wat vind je het meest lonende deel van je carrière?
Dus als ik dit verhaal vertel, is het heel moeilijk. Het gaat om een goede vriend van mij. Omdat ik ouder ben, is het heel normaal dat ik vrienden heb met wie ik ben opgegroeid en wiens kinderen nu enorme anime-fans zijn, en dus belde een meisje met wie ik opgroeide me op en ik hoorde deze meisjes gewoon op de achtergrond schreeuwen. Ze zegt:”Dus mijn kinderen geloven niet dat ik je ken. Je doet nog steeds dat voice-over gedoe, toch?’Ik heb zoiets van,”Oh god… ja.”En ze zegt:”En jij speelt ergens een tweeling in?”Ik heb zoiets van:”Ooooooh ja… dat verklaart het geschreeuw.”Dus ik had een heel grappig gesprek waarin ze me aan de telefoon zette en ik sprak met haar dochter en de vriend van haar dochter. En we hadden elkaar al een lange tijd niet gezien, en ik hield een conventie in de buurt, dus ik zei:”Hé, waarom komen jullie niet allemaal naar buiten, ik zal passen voor iedereen krijgen.”
Ik ontmoette haar, ik ging met haar kinderen om, en ze kwam eigenlijk naar de club waar ik werkte toen ik als tiener begon met dj’en. Dus ik zei:”Hé, kom naar de rave, ik weet nu echt hoe ik dit moet doen.”Ik keek op een gegeven moment backstage, en ze zat daar te huilen. En ik zei:”Hé, gaat het?”En ze zegt: “Ja, ik ben meer dan oké. Mijn dochter is in die menigte aan het dansen.” En ik dacht:”Dat is cool!”En ze zei:”Nee, mijn dochter maakt geen vrienden met mensen. Ze gaat naar een school waar iedereen haar als een alien behandelt, en ze is niet enthousiast over dingen, en ze leidt een zeer geïsoleerd bestaan. En nu ik hier vandaag ben, heb ik mijn dochter zien opbloeien omdat ze in de buurt is van mensen zoals zij.’
En ik zeg niet eens dat ik daar iets mee te maken heb, maar dat ik hier deel van uitmaak hele microkosmos, deze hele entertainment/conventie/anime community-industrie, het feit dat dit iets is dat enorm belangrijk is voor de mensen die erbij betrokken zijn, en vooral voor kinderen die een tijd in hun leven doormaken waarin ze zich geïsoleerd voelen of wat dan ook… om er zelfs maar deel van uit te maken is als een superheld. Om iemand naar me toe te laten komen en te zeggen:”Hé, tijdens de lockdown dacht ik dat ik gek werd, en toen ontdekte ik deze rare show genaamd Puni Puni Poemy, en ik lachte totdat ik dacht dat ik ging huilen.”Of iemand die zegt:”Ik zorgde voor een bejaarde ouder en een avond in de week stond ik mezelf toe om naar Saiyuki te kijken.”Gewoon om deel uit te maken van alles wat de dagelijkse rommel goed maakt… daar kun je geen prijskaartje aan hangen.
Ik overdrijf mijn aandeel daarin niet, maar gewoon om er deel van uit te maken. Gewoon deel uitmaken van dit ding dat zo belangrijk is voor mensen, is de beste baan die ik ooit heb gehad. Ik word daar superemotioneel van. Gewoon kijken hoe deze wereld mensen transformeert en mensen onderdak biedt en mensen door een tijd van leven helpt die heel moeilijk is… man, dat is het coolste in de wereld. Weet je, ik verdiende vroeger veel geld en werkte voor een stel advocaten die de hele tijd tegen me schreeuwden. Niet zo leuk! Ik zal elke dag van de week ervoor kiezen om een brak acteur te zijn als onderdeel van dit coole zwevende universum.
Of het nu gaat om het helpen organiseren van een dans, het organiseren van een conventie of het bezorgen van voedselbestellingen aan mensen die werken in de hal van de verkoper, zijn we allemaal nodig om deze rare kleine drijvende conventie elk weekend in een andere stad te laten plaatsvinden. En het feit dat we er zijn! We hebben het gehaald door een historisch wereldgebeuren. We werden erg emotioneel achter de schermen bij het kijken naar die”Coming Home”-video waarin ze Anime Boston aan het samenstellen waren, omdat we elkaar al drie jaar niet hebben gezien. Om hier deel van uit te maken, geeft dat het meeste voldoening.
Laatste gedachten
Greg Ayres houdt duidelijk van zijn carrière en de gemeenschap die dit allemaal mogelijk maakt. Zijn energie is aanstekelijk en de zorg die hij aan elk aspect van zijn werk besteedt is hartverwarmend. We wensen hem veel succes in de toekomst en hopen hem de komende jaren in nog veel meer anime (en op nog veel meer conventies) te zien!
Wat vond je van ons interview? Heb je nieuwe en interessante weetjes over Greg Ayres geleerd? Laat het ons weten in de reacties, en heel erg bedankt voor het lezen!
Editor/Writer
Auteur: Mary Lee Sauder
Nadat de meedogenloze levensstijl aan de oostkust me een beetje te hard raakte, begon ik mijn passie als schrijver in mijn gezellige thuisstaat Ohio. Afgezien daarvan besteed ik mijn tijd aan koken, cosplayen, anime-merchandise verzamelen en een improvisatiekomedie-acteur zijn. Ik hou er ook van om alliteraties en stomme woordspelingen in mijn schrijven te stoppen, dus pas op voor hen! 😉
Vorige artikelen
Top 5 Anime door Mary Lee Sauder
