anime मा सब भन्दा द्रुत-बढ्दो विधाहरू मध्ये एक हो प्रत्येक सत्र, यी अन्यवर्धक कारबाहीको भिन्नता स्क्रीनमा देखा पर्दछ, एक दुर्भाग्यपूर्ण जापानी ब्रिटेनम्यान को लागी जो एक परम्परागत कल्पना सेटिंग मा एक फारम फिर्ता गर्न को लागी। वर्षौं बित्दै जाँदा नयाँ स्पानहरू सूत्रमा देखा पर्यो; कहिलेकाँही, काल्पनिक संसारले आधुनिक पृथ्वीमा समाप्त अस्वीकार गर्दछ; कहिलेकाँही, त्यो अन्य संसार एक प्रिय डेटि soming सिम हो; कहिलेकाँही, यो एक अनियमित रूपमा एक अनियमित-spawning रेस्टुरेन्ट एक मुखोमिंग मेनू संग; र धेरै धेरै। Isekai spans कमेडी, साहसिक, रोमान्स, र स्की-Fe
हामीले आफ्नो मनपर्ने Isekiai anime छनौट गर्न को लागी। तलका नयाँ व्यक्तिहरूको लागि विधा वा अनुभवी यात्रीहरूलाई केहि फरक खोजिरहन्छ।
© © © © © ©佐藤真登佐藤真登=”https://www.naimeunenets.com/thumbuils/thmax600/0563/””Though00″
आधुनिक ईस्टकाई शीर्षकको समुद्रमा, यो सजिलो छ एक (वा धेरै) क्र्याकहरूमा स्लिप गर्न दिनुहोस्, विशेष गरी यदि तपाइँ विधा र यसको ट्र्यापिंग्स थकित हुनुहुन्छ। मलाई लाग्छ कि पेस्सीटरको साथ यो भयो-2022 Isekai श्रृंखलाहरू जुन मैले वास्तवमै धेरै मान्छेहरूको बारेमा देखेको छैन किनकि मैले यसलाई रमाइलो गरें। शृ.्ग्राइजरको वरिपरि घुम्छन्, त्यहाँ एक पुजारीहरू जसले हाम्रो लागि चर्चको लागि काम गर्छन्, जापानका मानिसहरूले कहिलेकाँही ढुवानी गरिन्छन्। तिनीहरूको यात्रा मार्फत, तिनीहरूले मजा को संसारका मानिसहरूलाई जादुई शक्तिहरू प्राप्त गर्नेछन् जसले उनीहरूलाई खतरनाक खतरा बन्नु भन्दा पहिलेको काम समाप्त गर्दछ।
<
जब मेर्मीले अकुरीलाई भेट्छन्, एक प्रकारको, एक प्रकारको, केही भेषता, रन-अफ-द Chine-को मिल-अफ-द-अफ———————–किल महिला जसले म्यानलाई कार्यान्वयन गर्न आदेश दिएको छ। मेनूले चाँडै नै पत्ता लगाउँदछन् कि पहिलो लसमा ओक्साई भन्दा बढि, जसले उनलाई केही उत्तरहरू फेला पार्न कोसिस गर्न अकारीलाई लिन नेतृत्व गर्यो। अकारीलाई यहाँ किन ल्याइएको थियो? उनको रहस्यमय शक्तिहरू के हुन्? र किन मेजरले Déjà vu को अनौठो घटनाहरू महसुस गरिरहन्छ? यस साहस मार्फत, मेनू र अकुरीले एक अर्कालाई दिनदिनै राम्रोसँग चिन्न सकिन्छ। जबकि mehain ले लुकाइएको चिसो हुनु र शीर्ष कार्यशाला गणना गरीरहेकी छ कि जहिले पनि काम सकियो, उनी अचानक एकारीको लागि झर्दै जान्छन…./p>
कार्यान्वयन गर्ने व्यक्तिको एक स्ट्यान्ड आउट र उसको जीवनशैली विश्व निर्माण हो। धेरै विचार र हेरचाह क्रीयरिंग मेनूको समानान्तर संसारमा गए, जसले यसलाई एक धनी छ कि म खुशीको साथ चकित भएँ।”हराएकाहरू”र विपत्तिहरू को इतिहास जुन मेनलूको मान्छेहरू जुन मैले अपेक्षा गरेको कुनै चीज थिएन, र श्रृंखलाका अन्य पात्रहरूसँगको सम्बन्धबाट जति जान्नुहुन्छ त्यति नै तपाईंले बुझ्नुभयो भने। कठोर कार्यकारी उनी अहिले हो।
चरित्र लेखन पनि मसँग बाहिर उभिए र मलाई बाहिर निस्कियो। म स्पष्ट सप्पोकेनिक रोमान्टिक प्लन्टिक प्लटन्टिक प्लट र उप-प्लटहरू प्राय: टाढा देखेर खुसी भएँ, र तिनीहरू चुटकुले बजाइएको थिएन। जबकि त्यहाँ प्रशस्त iseekai कमेजहरू छन् जहाँ महिला फूलहरू सहितको सम्बन्ध, म सँधै ती श्रृंखलाहरूको टोनहरू जस्तै महसुस गर्थे। जहाँ यहाँ र त्यहाँ केहि gags केहि पनि हुन सक्छ, धेरै जसो भाग को लागी, यो एक अधिक गम्भीर काल्पनिक साहस हो कि यो श्रृंखला मा रगत र हिंसा को लागी। दृश्यहरू जुन टिभी एनिमका लागि धेरै राम्रो गरीन्छ। त्यहाँ केहि उदाहरणहरू छन् जहाँ शृंखलाले तपाईंलाई चरित्रहरूमा पुर्याउँछ जुन तपाईंलाई लाग्छ कि चपेचाहिने स्टिरियोटाइपको सपाट प्रतिनिधित्व बाहेक, पछि तपाईंले अपेक्षा नगरेको कुनै पनि पालोले तपाईंलाई अचम्मित गर्नेछ।
समग्रमा, कार्यान्वयन गर्ने व्यक्तिको साथ मेरो सबैभन्दा ठूलो ग्रिप र उसको जीवनशैली भनेको यो हो कि केवल एक मौसम हो! किनकि यो एक हल्का उपन्यास श्रृंखलामा आधारित छ, यस छोटो अनुमानित अनुकूलित अनुकूलनको बाहिर, र म आशा गर्छु कि यो एक पटक उपन्यास समाप्त हुने क्रममा बढी हुनेछ। त्यतिन्जेल, यदि तपाईं जोड्ने दुई मोडहरू हेरिरहनुभएको छ भने, केहि वैध गोर र शरीर त्रास, र केही समकक्षहरू जुन एक अर्कालाई चुम्बन गर्न वा उसको मार्गमा लाग्न चाहान्छन भने। जीवन एक प्रयास!
© p> © © ©オーバーラップ 十文字青 十文字青オーバーラップ 十文字青 十文字青 十文字青 十文字青 十文字青 十文字青 十文字青 十文字青 十文字青 十文字青 · 十文字青/p> कल्पना र ASH अन्तिम दस भन्दा बढि छ-Died बर्षहरू, र यो anime (र हल्का उपन्यास) मा समान समय को लागी anime (र हल्का उपन्याहरु) मा विचलित को सबै भन्दा अर्थपूर्ण चित्रण बाँकी छ। यो सम्भवतः श्रृंखला’सबैभन्दा ठूलो उपलब्धि हो कि यसले यति आत्म-गम्भीर नभएसम्म प्रबन्ध गर्दछ। कथा ढुवानी भएका व्यक्तिहरूको समूह पछ्याउँदछ किनकि उनीहरूले आरपीजी-प्रेरित कल्पना संसारमा आफ्नो नयाँ जीवन सुरू गरे, जुन राम्रा आधारभूत देखिन्छ। तर यो पक्रनुहोस् कि ती मध्ये कुनै पनि याद छैन, यसको अर्थ यी सबै अपेक्षाहरू बहाल गर्न कोसिस गर्न को लागी तिनीहरुका अपेक्षाहरु लाई ती अपेक्षाहरु लाई ती अपेक्षाहरु बाट किराया वा हुनु पर्छ वा हुनु पर्छ। र जबकि तिनीहरूको नयाँ जीवन एक अंडरन र ड्रेगन शैली कहानी को संरचना अनुसरण, त्यहाँ एक प्रमुख क्याच को संरचना छ: मृत्युको एक चाखलाग्दो तत्व (यद्यपि यो श्रृंखलाले अयोग्यतापूर्वक अन्धकार बनाउँछ (जे होस् यो गर्छ), तर किनभने यसले सबैलाई नयाँ संसारमा पहिलो स्थानमा ल्याएको रहस्यमा राख्दछ। के तिनीहरू हाम्रो संसारमा फिर्ता मरे? र के यसले यो नयाँलाई स्वर्ग/नरक भावनामा वा शुद्धिकरण तरीकाले पसाइज बनाउँदछ? श्रृंखला संक्षिप्त रनटाइम हाम्रो लागि स्पष्ट छैन, र हामी आफ्नै निष्कर्ष आकर्षित गर्न बाध्य छौं, तर त्यसले प्लॉटलाई वाच वरपेट गर्दैन। किनभने वजनको बावजुद मटोको मृत्युको बावजुद र पायतले श्रृंखलामा उसको मृत्युको कारणले, अन्ततः ग्रिगर बाँच्नको बारेमा छ-र बाँचेकाहरू पर्याप्त हुन्छन्। यदि मैले 201 2016 मा मैले लेखेको एउटा टुक्राबाट मलाई उद्धार गर्न अनुमति दिएको छु भने,”ग्रिगाको विशिष्ट शक्ति यसको कुनै फलस्वरूपले प्रस्तुत गरेको छैन र सबैले कसरी बाहिर जान्छ शोक प्रक्रिया अलि फरक तरीकाले। यसले कुरूप विवरणहरू छोड्न वा मृत्युको माध्यमबाट प्राप्त गर्न सक्दछ-यसले सुझाव दिन्छ कि हामी केवल सुझाव दिन्छौं कि हामी कसरी नोभेभ गर्न सिक्छौं।”
सधैं Eltpism को बारे मा भएको छ-मेरो सबै समय मनपर्ने ISECAI AIME SIME SEVAS-कल्पना र खरानीले केहि फरक पार्छ। तर यो ग्रिम्यैर्क पनि होइन, भयानक विषयवस्तु र दुष्ट मानिसहरूसँग खेल्दैछ किनकि यो गर्न सक्दछ। मटोटो मर्नको लागि योग्य हुँदैन। कल वा एक कुशल खेल प्रणालीले उसलाई मार्दैन। यसको सट्टामा, कहानीले मृत्यु र शोक र टोल को बारे मा एक बिन्दु बनाउन को लागी अन्धकार प्रयोग गर्दछ, र यो कहिल्यै यो देखाउन सक्दैन। यो श्रृंखला होईन जुन म फेरि भेट्न चाहन्छु। तर यो एक हो कि जब म बेल टोलहरू को बारे मा सोच्दछु”चौडाइ=”40000″उचाई=”43 33.
carlo © © © © © © © © © © © © © © ©
sagure को साथ यसको सेटिंग हो। तपाईंको विशिष्ट प्रतिलिपि-र पेस्टमा लिनुको सट्टा, क्रीच पश्चिमी कल्पना संसारमा, यो एमिम हाम्रो जस्तो संसारमा हुन्छ। 20 औं शताब्दीको सुरुमा सेट गर्नुहोस्, प्रविधिको वरिपरि छ जुन तपाईं अधिकांश भागको लागि अपेक्षा गर्नुहुन्छ। त्यहाँ बन्दुक र मोर्टार, कार र ट्रेनहरू छन्। विद्युतीय लाइटले सडकमा रोप्न, र यात्रुहरू बढ्दो हवाईजहाज प्रयोग गर्दैछन्। यद्यपि यस संसार र हाम्रो आफ्नै बीचको एउटा प्रमुख भिन्नता छ: जादूको अस्तित्व।
एक औद्योगिक संसारमा जादू युद्धको हतियार भन्दा कम भएको छ। Mages ले क्रमबद्धको एक प्रोटो-एयर फोनको रूपमा काम गर्दछ। तिनीहरू स्काउडिंग मिसन र एरियल बम बमबारी को लागी प्रयोग गरीन्छ वा दुश्मन Mages को स्क्वाड गर्न को लागी। एक संसारमा जहाँ आयरियल उच्चताको अवधारणा अझ पूर्ण रूपमा बुझिन्छ, तिनीहरूलाई प्राय: खर्चयुक्त व्यवहार गरिन्छ-जमिनमा लडाई रहेका सिपाहीहरू भन्दा धेरै मूल्यवान हुन्छन्। यो संसार यो हो जहाँ हाम्रो”नायक”-तलब मानिस, अब एक बच्चाको मासु-एक बच्चाको मासु-आफूलाई पुनर्जन्म फेला पार्छ। वा, अझ विशेष गरी यस्तो विश्वको जर्मनीको बराबर एक पटक जहाँ घटनाहरू छिटो विश्व युद्धको प्रकोपमा बढ्दै छन्। व्यक्तिको Hubris-तिनीहरूको जिद्दी असक्षमता आफ्नै गल्तीहरू पहिचान गर्न र स्वीकार गर्न असमर्थता। सरल राख्नुहोस्, तान्या एक मनोरोफ हो। उनी सहानुभूतिको अभाव राख्छन् र संख्याले कडाईका साथ चीजहरू हेरिन्छ। उनको पहिलो जीवनमा असन्तुष्ट पूर्व कर्मचारीले उनलाई एक ट्रेनको अगाडि धक्का दियो, र यसले उनलाई इस्कुरी’भरोस्। उनी यति अहंकारी छिन्, यति स्पष्टसँग उनको विश्वव्यापी छ कि उनले परमेश्वरलाई आफ्नो मृत्युको लागि परमेश्वरलाई भेटेपछि मानवता पाएको इरामा शान्ति ल्याउने कुरा बुझ्नहोस्। परमेश्वरले यस भनाइलाई सबैभन्दा भयान गर्ने निर्णय गर्नुभयो जुन सबैभन्दा हठी नाओब्टिकले युद्ध र अनन्त कलहले भरिएको संसारमा फेला पार्न सक्छ, अर्थात् Tanya आफै।
यो कथाको ओभररेडिंग ढाँचा हो। तान्यालाई उनको जीवनमा बहुमत समस्या हो। बारम्बार, उनले यस्तो देखिन्छ जस्तो देखिने असुरक्षित कार्यलाई बिगार्छिन् तर कामले अनावश्यक नतिजाहरू निम्त्याउँछ जुन सडक तलतिर जान्छ। केवल राखिएको, तान्याको कस्तठौं मार्ग संसारको लागि यति एलियन हो कि उनी सामान्य मानिसका लागि एलियन हुन्छन्-क्यारियर सैनिकहरू लगातार गलत अर्थ लगाउँछन्। यो तथ्यबाट मिश्रित छ कि एक मनोवैज्ञानिक मध्यम-बुढो व्यक्तिको मन भएन, उनीसँग पहिले कुपोषित 10 वर्षीया केटी छ।
हो। कार्डिन्डको न्यायको चक्र। यद्यपि टन्याको बाबजुद पनि कुकर्म गरिएको खराब हुँदैछ (जसरी शीर्षकले सुझाव दिन्छ), यो उनको लागि जरा नहुनुहोस्। यो आंशिक रूपमा हो किनभने उनको साँचो लक्ष्य एक हो: शान्तिमय जीवन (यदि उनी यसलाई प्राप्त गर्नमा डरलाग्दो छ भने पनि)। यो पनि आंशिक रूपमा उनको आवाज अभिनेत्री, Aoi yūki, र एक ची को लागी एक Chler प्रतिबिन बाट गइरहेको छ।
यदि तपाईं ईस्कुका कहानी खोज्दै हुनुहुन्छ भने मानक कल्पना मोल्ड ब्रेक हुन्छ र”के दोस्रो विश्व वा II लाई जादू समावेश गर्न को लागी के भयो भने? त्यसोभए यो तपाईंको लागि शो हो। यो कार्य, हास्य, मानव नाटक, र दार्शनिक मांसपेशीहरू सबै एक पूर्ण प्याकेजमा रोल गरिएको छ।
<< झूट नबोल्नुहोस्; तपाईं”Chiki Chiki Bam Bam Bam”गर्न खोलिएका नोटहरू सुन्न सक्नुहुन्छ”जुन तपाईं शो शीर्षक पढ्नुहुन्छ। यो खुल्ला पार्टी गान यो स्टाइलिश, एक्लै 202-Vine20-Vine20-Vineage aments clage कि दुई राज्यको विनियय रणनीति र आधुनिक नृत्य संगीत संयोजन गर्दछ ) दृश्य। या केटा क ang ्गमिंग!”अनौंठो देशमा अपरिचित”पूर्वता”को सचित्रको विशेषता, तर यस शताब्दीका लागि अधिक सही अवधि पूरा गर्दछ-स्पिनिंग प्रीमिट रिभर्स इस्काई हो। अर्थात् यसले एक नायकलाई सुविधा दिन्छ जसले आफैंलाई आधुनिक सेटिंग्सको सट्टामा फेला पार्दछ। ASECACAI पुन: प्राध्यापक व्यक्तिलाई प्रसादी नाम क ang ्गमिंग भन्दा धेरै मनपर्दैन, जसले यसबाट एक जना एनिम र म ame ्गको रूपमा प्रेरित गरेका छन। जे होस्, यो हाइपरबोल होईन भन्न र यो अनुकूलन गुच्छाबाट बाहिर सबैभन्दा अनौंठो, को ong ्गलाई रिमिमिन्सिंग र अन्निंगको विश्वमा आफ्नो प्रख्यात हाइपर-दक्षता लागू गर्दै। यो रूप मा सिर्जनाकर्ताहरू युटा येटोबा र राइसे ओ ओगावाले ऐतिहासिक वर्णहरूको पा wheel ्ग्राको पा wheel ्ग्रा र सम्झौताको बोर्डको बारेमा एक जना डायट फ्याँक्यो, जुनसुकै अनियमित परिणाम हो। अवश्य पनि, मँ उपहासत्मक छु किनकि कुनै GAG यो राम्रो अनुसन्धान हुन सक्दैन; प्रत्येक लाइनमा तीनवटा राज्य ईतिहास र आधुनिक एडीएम दृश्यको लागि जोश। यो निष्कपटता, इतिहास-देखिएको इतिहास जस्ता पात्रहरू मार्फत विशेष रूपमा स्पष्ट हुन्छ, इतिहास-बधाई नाइटकेब, पहिलो-दर गोलो, पहिलो-दर गोपर, र्यापेट क्वुटैज। जहाँसम्म, त्यहाँ एक मात्र चरित्र छ जो को ong ्गमिंगको Vereve र जीवन्ततासँग मेल खान्छ, हंसमुख Asciring संगीत पत्नी। उनीसँग उनको ठूलो ब्रेक थिएन, तर क ang मिलिंग तुरुन्तै विश्वस्त छ कि यो केवल समयको कुरा हो। उसले आफैंलाई युवतीलाई अस्थायी बनाउँदछ र उनको सञ्चारको रूपमा आफ्नो सीप प्रदान गर्दछ, र यहाँ सुन्दर भाग छ: त्यहाँ बिल्कुल कुनै अनौंठो छैन। नाडा। म अहिले म a ्गा पढ्दै छु, र 20 वर्ष पुरानो गीतस्ट्रेन्सन र धेरै पुरानो पुनर्स्थापित राजनीतिज्ञको बीचको प्रेम सम्बन्धको स ens ्केत छैन। Kongming eiko प्यान्ट मा प्राप्त गर्न झूठ थिएन; उसले आफ्नो संगीत फ्लायरमा विश्वास गर्यो। (र यो मायालु, मास्कोट-जस्तो क ang ्गमिंगको पुनरावृत्ति छैन; उनी केवल पार्टी गर्न चाहन्छन!)
म Ya केटा को ong ्गमिंगको ठूलो फ्यान थियो !! यो समाप्त भएपछि, म म a ्गा पढें, तर यो त्यहि थिएन। जब EINO ले गाउन उनको मुख खोल्दछ, यो के जस्तो देखिन्छ पाठकको कल्पना गर्न को लागी बाँकी छ। संगीत सुन्न सजिलो छ:”मेरो लागि पागल हुनुहोस्”एकदम आकर्षक हुनुहोस् म अझै पनि यो अझै पनि यी तीन वर्ष पछि सुन्नुहोस्। अझै पनि, म कसैलाई प्रोत्साहन दिनेछु जसले म a ्गालाई स a ्ग्रेजीको स्याउमा एक खेल जारी राख्दछन्, एक होस्ट क्लबको शीर्ष संरक्षकको रूपमा काम गरिरहेको छ, र सामान्यतया उसको पराजयलाई बढ्दो बेतुका र ओभर-टु-टु-टु-टु-टु-टु-टु-टेन्नियसहरू ल्याउँदै। तीन राज्य र एडम यस्तो अप्रत्याशित विषय कम्बो हो, तर चकलेट र बदाम बटर जस्तो, यो यति सही छ Max600x600/CMS/PMS/220563/5887585838375.jpg”=©”<双葉社 © 33. © © © © © © © © © © © © © © © © © ©クール教信者Iseikai Aime रिभर्स ISEKI मा झुकाउ, सायद यो कमेडीमा अधिक ध्यान केन्द्रित गर्न को लागी छ। मिस काबताशीको ड्र्यागन कमिडले क्र्यागनहरूको सेटअप प्रयोग गर्ने एक मनमोहक लामर-सकारात्मक"फेला परेका परिवार"सिपीदार क्यारेक्टरहरू र अपवादको मूल्यको लागि। यो यसको समस्याबिना छैन-यो मेरो मनपर्ने हुन सक्छ यदि मलाई निश्चित छ कि, केहि कठिनाई को लागी निश्चित छ Itfy सामग्री को लागी सिफारिश छ-तर यसको उत्तम, ड्र्यागन मेसिंगको सन्तुलनमा।
शो> मान्सको मुटु, कबाथशी, एक कम्प्युटर प्रोग्रामर हो, एक दासी प्रोग्रामर, र तोहुन, मानव रूप मा एक चैब ड्र्यागन, एक चॉल ड्र्याग, एक चॉल ड्र्याग, एक चॉल ड्र्याग, एक चैपरु, एक चैपरु, एक चैपरु, एक चैपरु, एक चैपरु ड्र्याग, एक चैपरु ड्र्याग, एक चैपरु ड्र्याग, एक चैपरु, एक चैपरु, एक चैपरु, एक चैपरु, उनको kobaa आंदि को एक चैब, एक चैसाहरु को एक चैश यार को लागी एक poosaahi को पूर्ण कमारा को। Kobahशीको भन्दा टोरूको स्नेहमा धेरै रमाइलो हुन्छ, जो कम्तिमा जब उनी छक्क पर्छन् (कम्तिमा उनी छक्क परेकी थिइन (हामी यो भन्दा मायालु छौं (हामी पहिलो एपिसोडमा बेवास्ता गर्दै छौं) डब को)। अनुकूल कान्छो कान्छो ड्रेगन कन्न उनीहरु को अपनाइएको छोरी र उनको दु: खहरु मा उनको दुर्गन्धहरु मा प्राप्त। Tuthru को साथ द्वन्द्वको इतिहास; उनी मौसम 1 मा धेरै देखिँदैनन्, तर मौसम 2 एपिसोडहरू उनको ब्याकस्ट्रीको साथ र बेहुरुको साथ उनको पुन: रुचिको साथ श्रृंगारको बीचमा हुन्। ड्र्यागन/मानवीय गेमर एफएफनिर र टकियाले जहिले पनि देखाउँदै गरेको छ। मैले लाइभिंग ILulu-उनको शारीरिक रूपमा असम्भव डिजाइन र शंकास्पद युग कोडिंगको कारण विवादास्पद चरित्रको अन्त्य पनि समाप्त भयो, तर जो अक्सर भावनात्मक चरित्र विकास छ। मलाई मन नपर्ने एक चरित्र लुकोआ हो-ठूला-टेडी ड्रेगनको सबैभन्दा ठूलो शोकको सबैभन्दा ठूलो ड्रेगन हो, बारम्बार”दुर्घटनात्मक रूपमा”shouta नामको 11 वर्षीया केटा। yasuhhiro’
yasuhihiro टर्मटोटो, 201 k Kyoto एनिमेनिशन Arson आक्रमण को एक शिकार थियो। ट्जीसुफको दोस्रो सिजन, साटसुया इहाररा द्वारा निर्देशित तर उनको मेमोरीमा निर्देशित अनुमानित, आक्रमण पछि पूरा भएको पहिलो नयाँ टिभी एटाएम थिए। यी परिस्थितिहरूले मलाई श्रृंखलाले कयोनी क्लियलको प्रतिभा र लँसाको अनुहारमा सबै भन्दा बढी कृतज्ञता उदाहरणको रूपमा बनायो।
Lulu को सम्पूर्ण सम्झौता, र Kannu को डिजाइन वरिपरि केहि शंका सबै व्यावहारिक कार्यबन्दीहरू ड्र्यागन दासीको बारेमा। एक समस्याग्रस्त feve यो हुन सक्छ, शोको सुन्दर एनिमेसन, महान कमेडिक समय, र isekai विधामा मेरो FEES सूचीको शीर्षमा यसलाई दृढतापूर्वक राख्नुहोस्। म आगामी फिल्मलाई एकाकी ड्गनरलाई माया गर्न सक्दिन ourourneorite-forite-sekiitey-cf.jpg”चौडाइ=”400″उचाइ=”
© © © © © © © © © © © © © © © © © © © © © © © © © © © © © © © © © © © © © © © © © © © © © © © © © © © © © © © © © © © © © © © © © © © © © © © © © ©むらさきゆきやबाहिर”यदि त्यहाँ एक थियो। कसरी बोलाउन भूत भगवान भनिउने आधुनिक ईतिहारा हो जुन मलाई आफ्नो विधाको हालको युगको मेरो मनपर्दो उदाहरणको लागि यो मेरो मनपर्ने उदाहरण हो। यो त्यो स्थानमा उदाहरणातीय हो जब यो सबै सामान्य स्टाइशस्फशस्बस चेकबक्सहरू आउँछ: नेतृत्व एक असामाजिक गमर हो जुन उसको खेल संसारमा चकित हुन्छ र उनीहरु धेरै पाउँदछन्। यो हो, जहाँसम्म ब्याक-बक्स विवरण जान्छ, कहिले मलाई आधुनिक ईस्टकाईमा रुचि राख्ने कुरामा मजबूत लेखन, राम्रा लेख्ने ट्रिकमा सेट अप गर्दछ दुई सेकेन्ड भन्दा बढीको लागि यसको परिक्षणको भागहरूको बारेमा सोच्दै। Diusblo एक दस्तर प्रतिनिधित्व को एक वास्तविक प्रतिनिधित्व को रूप मा आउँछ जो धेरै बाहिर निस्कँदैन। उहाँसँग शून्य सामाजिक सीप छ र लगातार आन्तरिक र बाह्य आतंकको पूर्वपट्टि छ, जब उनले व्यक्तिहरूसँग आँखा सम्पर्क बनाउनबाट जोगाउँछन्। यो महान छ किनकि कथाले यसलाई नाटकको साथसाथै, भूत प्रभुले खेल्न सक्छ, आत्मसम्मान र विश्वासका मुद्दाहरूको लागि आत्मसम्बन्धित आन्तरिक हेर्नुहोस् जुन उनको अघिल्लो जीवनको परिभाषित गरिएको आन्तरिक हेर्नुहोस्। जब उसको एक पार्टी/बहुकूल सदस्यहरु मध्ये एक उसलाई छोड्न बाध्य पार्छ, उनी उनलाई संदिग्ध धमिलो नियन्त्रणबाट बचाउन हाम फाल्दैन भने-उसले गल्ती गरेको हुनुपर्छ। यो नातेदार हो र उसलाई धेरै किरितोमो आकारका सियोदारहरूको तुलनामा वास्तविक चरित्र जस्तो महसुस गराउँदछ। यसले मद्दत गर्दछ कि तिनीहरूले उसलाई वास्तविक चरित्र डिजाइन दिए जहाँ म देख्न सक्दछु जहाँ यी ग्यास तुरुन्तै उनीमा आकर्षित हुनेछ। यार तातो छ, यो,
डिजालोको अन्तर्क्रियाको अपीलको अपीलको अपीलको अपीलले मैले आशा गरेको भन्दा अन्य कम्पनीहरूलाई राम्रो तरीकाले उत्तम तरीकाले परिभाषित गर्दछ। यो एक लामो समय जान्छ कि दासत्व तत्व डायब्लोको अन्त्यमा अनजानमा थियो, उनको पहिलो कार्य वस्तुको साथ र यससँग अनौंठो ड्राइभर भइरहेको छ। यो एक बिस्तारै बिटको अन्तिम किसिमको भूमिका खेल्दै छ। त्यहाँ रसायनशास्त्र छ, के म भन्दै छु, सेतो श्वास द्वारा चित्रित होमव्दले, जस्तै, 75% राम्रो स्वभाव। स्वस्थ, समेत।
यो एक श्रृंखला हो जुन अदालतमा पहिलो अल्पकालीन प्रविष्टिहरूमा नस्टन दिनेलाई पनि खेल्दैन बारेमा सोच्नुहोस्। एन्ड्रेन्सिंग पावर र निस्सन्देह को प्रणालीहरूको साथ अन्तर्क्रिया गर्न मनमोहक राक्षसी प्रभु सक्रिय रूपमा चिन्तित हुनुहुन्छ, जुन म एक शो को बारे मा भन्न सक्दछु जहाँ एक शो को बारे मा भन्न सकिन्छ जहाँ एक seef अग्लो सेक्सी म्यान-ब्ल्याक स्क्रिन अन-स्क्रिन। मलाई लाग्छ कि यो स्पष्ट पार्नुपर्दछ कि शैतान प्रभुलाई कसरी केही छैन, किनभने त्यहाँ यस स्तर दिने कुरा गम्भीर र मूर्खको पूर्ण स्पेक्ट्रमको लागि हो, र किन मेरो मानकहरूको लागि हो कि मेरो मानकहरू अब असम्भव उच्च महसुस गर्नुहोस्।
को लागी एक गेमर केटा को लागी एक geekai छ कि त्यहाँ एक geeikai छ मसँग जडान गरिएको लग क्षितिज जस्तो। कथाले कलेज नाम गरेका एक कलेजका विद्यार्थीलाई पछ्याउँदछ जुन एमएमएचएएएएए कसलाई भनिएको छ जब एसएमओएचएचएरएमए कवच खेल्दा उनी र अन्य खेलाडीहरू लग आउट गर्न असमर्थ छन्। वास्तविक संसारमा कसरी फर्कने भनेर जान्ने कुनै तरिका बिना, उहाँ र अन्य खेलाडीहरू यस नयाँ संसारमा कसरी बाँच्न र यसमा र अन्य खेलाडी दुबै द्वारा प्रस्तुत खतराहरूसँग व्यवहार गर्छन्। पहिलो नजरमा, यसको प्रिजर्समा तरवार कला अनलाइनसँग धेरै समानता छ, जसले समान अवधारणाको साथ क्र्याजमा”र दुबै कार्यक्रममा बाहिर निस्के। तिनीहरूलाई तुलना गर्न) तर उनीहरूको मृत्युदण्डको विधिहरू द्रुत रूपमा फरक हुन्छन्।
जबकि सानोले यसलाई भाग्ने वा सकेसम्म बचाउनुहोस् , लग क्षितिजले लगभग विपरित दृष्टिकोण लिन्छ। यसको सट्टामा, पात्रहरूले आफ्नो संसारको निर्माण गर्न कोसिस गर्दा यसको संसारको निर्माणमा छ किनकि चरित्रले यस भित्र आफैंको लागि एक बितेर बाहिर निकाल्दा, रोचक नतिजामा पुर्याउँछ। शिरिरो र उनका साथीहरूले अन्ततः आफ्नै खेलाडी समातिएको र विभिन्न गठबन्धन सिर्जना गर्ने निर्णय गर्न थालेका पात्रहरू नयाँ व्यक्तिहरूको फाइदा लिइरहेका छन् उनीहरूको आफ्नै कामशील अर्थव्यवस्था सिर्जना गर्नबाट बाहिर निस्केपछि। स्टार्टर शहर तिनीहरू भित्र बस्छन्। शोले यी विचारहरूलाई सास फेर्न प्रशस्त समय दिन्छ। हामी कसरी धेरै समय खर्च गर्छौं कि खेलाडीहरूले कसरी एल्डरको जनरवारको जनसंख्यासँग कुराकानी गर्दछन् किनकि उनीहरूले पत्ता लगाए कि तिनीहरू केवल एनपीसीएस र राजनीतिक गुटहरू छन्, जसलाई उनीहरू अन्ततः भूमिका मानिसहरू छन् । यी कुनै पनि अवस्थित सरकारहरूले खेलाडीहरूको उपस्थितिमा कुनै पनि कुरा थाहा पाउँदैनन्, यसले अन्य खेलाडीहरू र जग्गा शासकहरूको समूहका युक्तिहरू सामना गर्नुपर्दछ भनेर केही थप तनाव प्रदान गर्दछ, र शोले खर्च गर्दछ। अर्थशास्त्रमा धेरै समय र राजनीतिमा यसले ठूलो लडाई गर्दछ।
जबकि यो आवाज निकाल्दछ कि बोरिंग वा भारी बोरिंग गर्न सक्दछ, शो शोले शोकको ठोस एर्रेनबाट सन्तुलन प्रदान गर्दछ। शिरिरो आफ्नै अधिकारमा ठूलो छ, किनकि उसले एक Isekai नायकको ओभरप्रसाइट प्रकृतिलाई लडाईको सट्टा सम्झौता गर्ने प्रकृति लिन्छ, र शोको अपील को आधा आफ्नो विस्तृत योजनाहरु को लागी। ऊ पनि Akatsuki जस्तै अक्षरहरू द्वारा सम्मिलित छ, एक शान्त निन्जा केटी जो अन्य व्यक्तिसँग मिसाइन्छ, एक मानवीय जीव अवतार (जो, तपाईं सुन्नुहोस्, या त मायालु हुन सक्छ। बिरालो बुबा वा बिरालो ड्याडी), र देशका राजकुमारीहरु राजनीतिसँग व्यवहार गर्न धेरै अल्छी हुन्छन् तर उनीहरुका खेलाडीहरूको कक्षाको कक्षाको छेउमा छिन् र उनीहरु लाई उनीहरुले हालसालै पुर्याउँछन्। तिनीहरू सबै एक धेरै रमाइलो प्रस्तुत गर्छन् र पर्याप्त हास्य देखाउन यसलाई ढिलो महसुस गर्नबाट कम र अधिक समय लिन को लागी यो अधिक र अधिक समय लिन को लागी यो अधिक र अधिक समय लिन को लागी यो अधिक र अधिक समय लिन को लागी। यसको भिडियो गेम सेटिंगको बाबजुद, लग क्षितिजसँग केहि उत्कृष्ट कास्टिल वर्ल्डबिल्ड हुँदैछ जुन केही कार्यक्रमहरू खोल्ने गीतको साथ (एक पटकको गीतहरू सुन्छौं)”डाटाबेस”तिनीहरूलाई) एक शानदार शो को लागी बनाउन। Iseekai craze को लागी कसरी लोकप्रिय छैन, अरु केहि पनि यस्तो लाग्दैन, र यदि तपाइँले यो भन्दा पहिले यसलाई एक शट दिनु भएको छैन भने तपाइँ यो णी छ,
एरिका फ्राइडम्यान IMG SRC=”https://www.naimeunenets.com/tumbuils.com/222050/ल्युकेल/””<8.3 338"<। p> © Inori, अन्खा, इिकडिजशी,’Watoshihani’उत्पादन समिति
isei केटीहरु आफ्नो पागल rpg कौशल को लागी। or even overworked salarymen blowing off their stress for a slow life in a quasi-medieval village, it is undeniable that finding one’s self “in another world,” is impactful for large swaths of the Japanese pop culture audience.
Except me. Where were the butch lesbian villains getting their ill-deserved harems? Or the butchy, bad-ass knights saving damsels? As long as isekai wasn’t queer, I didn’t care that much. Until inori.’s I’m in Love with the Villainess. This girl-power fantasy about a lonely loser careerwoman who works off her stress with an otome game caught me, shook me hard, and set me down, reborn into another life as a person who saw the possibilities of isekai.
When best-friend character Misha turned to overpowered reincarnated protagonist Rae Taylor and asked, “So, are you what they call gay?” and Rae answered….and a conversation happened in which Rae did not handwave the issue as “love is love,” and then the series just kept getting queerer and queer from there, I finally found an isekai that spoke to me.
It’s not a perfect narrative. In the beginning, Rae plays an oversexed fool of a gay character, but the story addresses that directly. Rae herself brings up her background, her traumatic early love interests and discusses how queer characters are portrayed in modern Japanese media.
Critically, as the story develops, so do the issues. The narrative includes whole arcs on the lives of trans folks in a society that does not accept them, internalized homophobia, and the difficulty of changing laws to increase the acceptance of queer folks in society. This series takes a pretty sober look at income inequality, food scarcity, and poverty, as well. All this while telling a story that is a typical quasi-feudal, fantasy isekai, with magic and monsters and demons.
When the story turns itself on its head and finally tells you the truth, this goofy romantic comedy becomes rather more than the sum of its parts. I’m avoiding spoilers here, but you will have to trust me — this is not just a super-queer, quasi-feudal, fantasy otome game isekai story. Like many of the best isekai, it’s not at all what it seems.
I also highly recommend the manga, which features outstanding illustrations by AONOSHIMO. The manga has added some extra content to the light novel narrative to fill out the plot, give well-loved characters more page time, and provide amazing illustrations for critical scenes. The manga is still ongoing in both Japanese and other languages. Seven Seas is handling it in English.
So if you want some cute girls finding love with each other rather than a prince, a villainess getting a chance at happiness, and the complete restructuring of an inequitable society, I’m in Love with the Villainess might be the isekai for you, too.
Re:Zero − Starting Life in Another World
Kevin Cormack 
© 長月達平・株式会社KADOKAWA刊／Re:ゼロから始める異世界生活3製作委員会
Fantasy stories about characters finding themselves spirited away to strange worlds have always fascinated me – from Lewis Carroll’s Alice books and C. S. Lewis’Narnia series in my childhood to the more recent His Dark Materials trilogy by Philip Pullman. The medium of anime is blessed (some might say cursed!) with an overabundance of entries in this genre, with a surfeit of excellent series to choose from. Standing head and shoulders above many others is light novel author Tappei Nagatsuki’s epic Re:Zero series, currently sitting at thirty-nine main volumes, eleven short story collections, and six side story volumes. Originally published in 2012 as a web novel on the Shōsetsuka ni Narō site, its popularity undoubtedly contributed to the subsequent meteoric rise of the isekai genre.
Re:Zero’s first anime season instantly hooked me with its double-episode premiere, introducing teenage NEET loser Subaru Natsuki, who is inexplicably summoned to Lugunica, a fantastical kingdom populated not only by humans but also animal people, elves, and monsters. With the smugness that comes only with excessive genre overfamiliarity, Subaru assumes he must be a hero with special power, only for him to die swiftly and horribly. Finding himself resurrected, he makes mistake after mistake, his life ending in multiple horrific ways, his life always resetting to a “save point,” where he’s forced to try again and again until he gets it right. It’s only through repetition and learning from his errors that he forges a path through insurmountable odds while having his assumptions and prejudices continually challenged. Yes, Subaru starts off really annoying – but via excessive, bloody, screaming torture, he becomes a better person. Honest.
Many Re:Zero detractors are put off by Subaru’s characterization in the initial episodes, and I completely understand why they may not wish to continue watching – but the character writing in the show is spectacularly good. Once Subaru reaches a certain point in his destiny, his “save point” is updated, and he must live with whatever mistakes he has made, leading to some truly emotionally devastating scenes. Unable to tell anyone of his “return by death” skill, he’s witnessed countless timelines where his closest friends are butchered, or worse, with him enduring profound trauma he’s unable to offload to anyone. Subaru’s growth through suffering isn’t the only fascinating aspect of the story – Re:Zero’s world is incredibly detailed, with countless moving parts. Supporting characters have histories, complex motivations, and lives of their own, separate from the protagonist. Virtuoso twists and stunning reveals flow regularly from Nagatsuki’s pen, giving the impression this is an intricately-planned story, made from ticking gears like a meticulously-constructed, high-quality timepiece.
Season two dramatically increases the complexity, with a phenomenal season-long story arc that repeatedly builds and involutes, culminating in a magnificently intense conclusion. I may never look at bunny rabbits in quite the same way again. The currently-running third season maintains that intensity – never has a show featured such a collection of truly hateful, disturbingly unsettling villains, who all seem insane in their own special, individual ways. It also helps that the animation, especially during the superb action scenes, is consistently of spectacular quality.
I can’t finish without praising Re:Zero’s wonderfully eccentric and fun extended cast, including the innocent but determined Emilia (best girl – fight me), the mysterious and tragic Beatrice, formidable oni maid siblings Rem and Ram, best-ever-bro Otto, and sketchy clown-faced Margrave Roswaal. Their relationships grow and develop in fascinating ways throughout. I heartily recommend giving Re:Zero a chance – Subaru will eventually become a really compelling protagonist. Please believe me!
Caitlin Moore 
© 池澤真・津留崎優・Cygames/ファ美肉製作委員会
There are a lot of qualities that make Life with an Ordinary Guy Who Reincarnated into a Total Fantasy Knockout special, but some background knowledge is key to truly understanding it. It was created by a married couple, with wife Yū Tsurusaki primarily in charge of the story and husband Shin Ikezawa drawing the art. Tsurusaki stated in an early author comment that her hope was to portray a form of love “not bound by BL or TSF [transsexual fantasy],” but mostly, she just wanted to awaken a new fetish in her readers. The two of them affectionately needle each other in the author notes, giving the image of a playfully antagonistic partnership between two of the kind of people who would create a series like this.
It stars a pair of 32-year-old men who have been friends since middle school: Hinata Tachibana, who is short and unlucky in love, and Tsukasa Jinguuji, who is tall and handsome, but has zero interest in dating the women who surround them. After a night out drinking, Tachibana collapses, crying and wishing he were a pretty girl instead. At that moment, the goddess of love and beauty appears, sending the two into another world and giving Tachibana exactly what he wished for: transforming him into a petite blonde so beautiful that she drives every heterosexual male she encounters mad with lust. The two proceed to wreak havoc in their new world, all the while fighting their sudden mutual attraction.
There’s a bit of KONOSUBA in Fantasy Knockout’s DNA. It parodies Narou-style isekai with a glee that almost borders on malicious but always pulls itself back right before it gets truly mean. Take Schwartz von Liechtenstein Lohengramm, another Japanese citizen drafted by some deity for a conflict nobody understands. He looks and dresses exactly like Kirito, styling himself as a cool loner when he’s just a dorky otaku. He refuses to tell anyone his birth name, insisting they call him by the ridiculously long moniker he’s assigned himself. In short, he’s a dimwit. Despite this, the narrative really doesn’t seem to wish him ill; in the end, he’s a nice boy, just kind of stupid. And to be honest, everyone here is a little stupid, or even more than a little. The jokes come fast and thick enough that even if some of them don’t land or are a bit too cruel or a bit too heteronormative, a funny one is just around the corner. It’s the 30 Rock school of comedy.
It’s all about Jinguuji and Tachibana inflicting their weird emotional hangups and codependency on the world around them. Before getting isekai’d, Jinguuji deliberately sabotaged Hinata’s love life for fear of losing his best friend, and Hinata did get drunk and start wishing he was a girl… there’s a lot to unpack there. And lord help us, those two are determined to do exactly what I do after returning from a long trip: plop the suitcase down and absolutely refuse to acknowledge it. The farcical nature of the story keeps it more as a wellspring of comedy than a frustrating lack of character development. Still, just like when I realize I want to do yoga and there’s a suitcase in the way, they have to start unpacking their feelings sooner or later.
Maybe you’re here for rapid-fire slapstick comedy. Maybe you’re here for a chaotic isekai parody. Maybe you’re here for the gender of it all, and you want to let Tsurusaki give you a new fetish… assuming you didn’t already have it. No matter what the reason to watch, Life with an Ordinary Guy Who Reincarnated into a Total Fantasy Knockout is a rollicking good time.
Coop Bicknell 
© SOTSU・SUNRISE
Over my thirty years and change on this spinning rock, I’ve come to realize that I’m not much of a fantasy (and, by extension, isekai) guy. However, if I hear good things about a show, I’m more than game to give anything a try. 2020’s Gundam Build Divers Re:RISE is a perfect example of that mindset in action. It doesn’t hurt either that I greatly enjoy giant robots from time to time. Well, that might actually be an understatement…
A sequel to Gundam Build Divers, Re:RISE follows a party of Gunpla (Gundam Plastic Model Kits) MMO players who find themselves mysteriously brought together after they discover a hidden server within the game’s code. However, our party quickly realizes they’ve connected to something that’s way more than just a major quest line—they’ve been transported to another world.
Re:RISE follows the well-trodden path laid down by most MMO isekai stories (like Sword Art Online and.hack) but doesn’t shy away from Gundam’s trademark meditations on the horrors of war. It’s not as nuanced (or nearly as intense) as a Yoshiyuki Tomino-directed Gundam series or The Witch from Mercury, but it’s way more than I’d expected from a show designed to sell model kits to kids. And while we’re on the topic of younger audiences, I think Re:RISE is a wonderful introduction to Gundam or mecha on the whole. My initial viewing of the series took me back to my days as a second grader—when I’d rush home to make sure I didn’t miss the latest episode of G-Gundam. If a show makes me feel like a kid again, even if it’s just for a passing moment, I can’t help but smile at it.
While there are plenty of references and obscure mobile suits (shout out to Turn A’s Wodom) scattered across the series for longtime fans, knowing any of that isn’t necessary to enjoy Re:RISE’s story—nor is any knowledge of Gundam Build Divers. Some characters from the first series pop up on occasion, but their inclusion only really serves to show off a new model kit or two. On that note, some might find some of these new designs to be a touch overwrought, and I can’t disagree with them. However, of the new mobile suits, I love the Core Gundam and its staggering arsenal of planet-based armors. I’m especially fond of the creamsicle-colored Saturnix Gundam and its Gaogaigar-esque drill weapon. But regardless of the specific robot on-screen, the dynamic action direction courtesy of the great Masami Ōbari (Brave Bang Bravern!) is something to behold. With the art of hand-drawn mechanical animation continuing to decline, Re:RISE is worth a watch for that alone in my book.
Ripping myself away from the series’Gundam-specific elements, I enjoy how the series takes what seems to be a standard fantasy setting and hits it with a distinct sci-fi twist. There’s also a bit of Seven Samurai and Castle in the Sky peppered in for some extra flavor too. Throughout Re:RISE, the audience comes to understand the specifics of just what’s going on with its world. The details around those specifics often end up somewhere between ancient magic and advanced science. One of my favorite examples of this fusion of magic and science is the introduction of a powerful and mighty dragon…who has one of his wings rebuilt out of Gunpla.
Gundam Build Divers Re:RISE isn’t exactly an earthshattering series, but it works so well for what it is—be it an introduction to Gundam, another MMO-based isekai story, or a model kit commercial । Similar to what I said earlier, this show makes me feel like a kid again, even if it’s for a fleeting moment. If any show can do that, it’s a winner in my book.
Jeremy Tauber 
© Gurunavi, Inc.
I won’t sit here and say that Isekai Izakaya: Japanese Food From Another World is an opus of its genre, but Izakaya’s still one of the most charming instances of fantasy light fare I’ve seen, mainly because it gets to dish itself out in three ways: an isekai that borders on slice-of-life, a cooking show, and a travel show. The way these genres come together isn’t too far off from how the ingredients are used in some of the anime’s delicious meals.
Like its spiritual sibling Restaurant to Another World, Isekai Izakaya is about a restaurant that opens its doors in, well, another world. Both isekai understand their potential to promote Japanese food as a culinary tour de force in their respective worlds; however, each approaches this concept differently. Along with its episodes being more anthological, Restaurant’s RPG elements have the show’s logic become statistical by having its otherworldly characters get stat boosts after nomming down a tasty Japanese meal. Izakaya’s isekai-isms are softer here, throwing away the typical RPG-isekai trappings so its main cast can enjoy the food without any fancy frills. Almost every single dish’s ingredients, means of preparation, and even the way they’re plated are on full display here, making Izakaya essentially food porn. Presentation-wise, the shots of the food aren’t far off from the ones in the videos that have occupied my YouTube feed for months now. Every food item featured in Izakaya looks immaculate, especially that double-fried karaage, which I would absolutely go to town on if I ever got my hands on it.
As for the slice-of-life elements here, Isekai Izakaya’s certainly got the vibes down. Isekai Izakaya is mostly free of conflict, save for a few unruly customers who enter through the restaurant’s doors from time to time. The head chef, Nobuyuki, and the waitress, Shinobu, develop as the series progresses, although their personalities are mostly defined by their occupation. There is also a narrative undercurrent running through each episode, with some moments playing out like an episode of Cheers. But this is ultimately food porn, and as they say, you don’t typically watch porn for the plot. At the end of the day, all of the characters and setups are just an excuse to display mouthwatering feasts, and speaking as a gluttonous fiend who can make an entire pizza disappear faster than you can say “Houdini,” that’s all I need.
Even better is how each episode ends with one of two live segments: one where chef Ryūta Kijima prepares the dish featured in a particular episode and another where actor, essayist, and foodie Kenichi Nagira travels to hot spots throughout Tokyo for the best grub. It makes sense; if your isekai is going to show some tasty anime food, why not show off their real-world counterparts while you’re at it? Part of me feels that this turns the show into a Diners, Drive-Ins, and Dives for otaku, and it works. True, the female voice-over providing additional commentary during these segments might seem a bit too overenthusiastic sometimes, but can you blame her? What foodie wouldn’t be excited by that golden flash of tempura, the delicate pour of crisp lager, or the spicy red of spaghetti napolitan? Seriously.
Kennedy 
© 2021 山口悟・一迅社／はめふらＸ製作委員会・MBS
If you’ve enjoyed any of the recent stream of villainess-centric anime we’ve got, you have the success of My Next Life as a Villainess: All Routes Lead to Doom! (henceforth Next Life) to thank. A hilarious and mold-breaking take on the musing I’m sure we’ve all had, “I would’ve done things so much different or better or whatever if I was in this dating sim!” this series is an incredibly charming and gloriously bi, reverse-harem isekai about an otaku-turned-otome-antagonist.
Next Life follows Catarina Claes—or at least, that’s what she’s called now. Once a 17-year-old otaku, she died suddenly on her way to school. She pulled an all-nighter playing an otome game. This caused her to be late getting to school, and in her sleep-deprived rush, she ran into the street (classic). The next thing she knew, she woke up in the world of an otome game called Fortune Lover as its villainess, Catarina Claes, albeit years before the game’s main events take place. Knowing that there’s no happy ending for the villainess, Catarina dedicates herself to trying to dodge and dismantle as many doom flags as possible whilst ensuring that no matter how things shake out when the events of Fortune Lover properly begin, she’ll be ready for everything । But in doing so, she accidentally ends up making herself something of a pseudo-heroine; everyone who normally falls in love with the heroine ends up falling in love with her instead—including the heroine herself.
All too often, harem anime protagonists are the character equivalent of saltines and store-bought white bread, with a glass of room-temperature tap water with no ice. But Catarina, ever intent on proving that she’s not someone who should be exiled, is a genuinely likable character. She’s funny, strategic, hardworking, has a bit of a dorky streak, and also really dense. I thought I was tired of dense harem protagonists before watching this anime, but as it turns out, that can be charming with the right execution. Testament to this is the bi band of Catarina stans—Catarina’s many love interests include both men and women, and I’m all the way here for it.
While Catarina is probably the main thing I love about this anime, she’s far from the only thing that makes Next Life such a treat. It’s also worth talking about this anime’s inventive take on the idea of living in the world of a game. While there’s nothing wrong with this approach, rather than the more typical.hack (my beloved) or Sword Art Online-esque plot of being whisked away to a game where you’re just your own character, in an open world game world where you could meet anyone and you’re not strictly confined to a specific in-game story, Next Life has Catarina instead living in a specific, story-driven game, as a specific character within that narrative. We’ve seen plenty of other villainess titles also do that in the years since (even now, this very season, we’re seeing it in From Bureaucrat to Villainess: Dad’s Been Reincarnated!), but at the time of Next Life’s release, it was pretty novel.
It’s easy to take it for granted in 2025, fresh off the heels of the aforementioned wave of villainess anime. Still, making Catarina the villainess was a brilliant idea from a story-writing perspective. The fear of death or exile motivates her actions, which can sometimes feel unusual or unconventional to many of her admirers. More importantly, it lets this anime maintain some stakes even though Catarina already knows exactly who everyone is and what will happen if she sits idly by and lets the events of the game play out the way they do canonically. It’s a conceptually clever series with a great protagonist and overall execution to match.
